ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ.
Τελικώς, φίλε Καβάφη, ήλθαν οι βάρβαροι.
Οι τρισέγγονοι του Αλάριχου, οι απόγονοι των Γότθων και των Βανδάλων, οι καταστροφείς και οι κλέφτες των ιερών και οσίων μας, αυτοί ξαναχτυπούν την Ελλάδα. Παλαιός ο φθόνος και η αχαριστία, παλαιά η ντροπή για τα αίσχη τους. Και έπεσαν σαν άλλοι Ερυσίχθονες πάνω στην αρχαία, την πολύριζη, την πληγωμένη αίγειρο.
Έκπληκτη είδε η ανθρωπότητα την βαρβαρική χυδαιότητα, την κακοποίηση της ουρανίας θεάς μας, την προσβολή προς το θείον και προς το κάλλος, την ασέλγεια στο σύμβολο που λάτρεψε σύμπας ο αρχαίος κόσμος, την Παναγία των προγόνων μας, την μορφή που ενέπνευσε τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης, το μνημείο που ταυτίσθηκε με την ομορφιά, την τέχνη και την Ελλάδα. Διαπράξατε ύβρι, νεοβάρβαροι. Μήν αμφιβάλλετε ότι την ύβριν απαρεγκλίτως θα ακολουθήση η Νέμεσις.
Τελικώς, φίλε Καβάφη, ήλθαν οι βάρβαροι.
Είναι οι τρισέγγονοι του Αττίλα, οι δισέγγονοι των δυναστών της Ελλάδος, οι βιαστές της πολύπαθης Κύπρου. Αυτοί ξαναχτύπησαν για να τρομάξουν τίς ψυχές που μέσα τους σιγοκαίνε έτοιμα να φουντώσουν ξανά τα ΟΧΙ του μέλλοντος.
Έκπληκτο άκουσε το σύνολο του ελληνικού κόσμου την βαρβαρική και κτηνώδη, την αποτρόπαια, την άνανδρη, την ανόσια πράξη της σύλλησης του τάφου του Τάσου Παπαδόπουλου, του τελευταίου Έλληνα ηγέτη της εποχής μας, και την κλοπή της σωρού του. Διαπράξατε ύβριν, νεοβάρβαροι. «Νεκρόν μή υβρίζειν», πανάρχαιος νόμος των Ελλήνων ανθρώπων. Προσβάλατε τους χθόνιους θεούς του θανάτου. Δεν υπάρχει μέρος για σας να κρυφθείτε στον κόσμο ολόκληρο, όταν οι Κήρες θα φύγουν απ’ τις σπηλιές του Ταρτάρου και θάρθουν να σας συναντήσουν ακολουθώντας τα ίχνη και την οσμή του μιάσματος.
Τελικώς, φίλε Καβάφη, ήλθαν οι βάρβαροι.
Είναι ήδη εντός των τειχών. Ένας στρατός εισβολής, ένας στρατός μισθοφόρων πολύχρωμος έχει αλώσει την χώρα, χρησιμοποιώντας σαν προκάλυμμα την δυστυχία θλιβερών ανθρωπίνων υπάρξεων, συνανθρώπων μας δυστυχισμένων, που τους έπιασαν στα δίκτυα τους οι δουλέμποροι και η Μαφία. Ένας στρατός εποικισμού της όμορφης χώρας μας που εισέβαλε εκμεταλευόμενος τα φιλόξενα συναισθήματα των Ελλήνων και την προδοτική αδράνεια των αρχών, την άνωθεν διατεταγμένη. Διότι όλα είναι θέμα αριθμού. Αυτό, που στην αρχή ήταν φιλοξενία, τώρα που έφθασε ο αριθμός των φιλοξενουμένων το 25% του γηγενούς πληθυσμού ( και ίσως και παραπάνω) είναι πλέον εισβολή, είναι κατάληψις. Και τώρα φάνηκε το αληθινό της πρόσωπό. Οι εισβολείς δια των αντιπροσώπων τους. την κυβέρνηση που νομίζαμε ότι ήταν δική μας, δεν θέλουν πια να είναι φιλοξενούμενοι, αλλά πολίτες, κυρίαρχος λαός αυτής της χώρας.
Τελικώς, φίλε Καβάφη, ήλθαν οι βάρβαροι.
Μία ομάδα προδοτών και πρακτόρων έχει καταλάβει τα υπεύθυνα πόστα, από ακαδημαϊκά ιδρύματα μέχρι υπουργεία, από εφημερίδες και τηλεοράσεις μέχρι εκκλησιαστικούς θώκους. Οι «συγκυρίες» κανονίσθηκε «άνωθεν» να έρθουν έτσι, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να χειρισθούν συλλήβδην και ταχέως τα σπουδαιότερα εθνικά μας θέματα, έχοντας απέναντί τους έναν λαό παγωμένο, μουδιασμένο από την έκπληξη, το σόκ και την απελπισία, έναν λαό που δεν έχει ακόμα καταλάβει τί τον κτύπησε, έναν λαό, που καθημερινά του σπάνε το ηθικό και το φρόνημα και διεγείρουν τα χειρότερα ένστικτά του, το κέρδος και τον φόβο, για να εκτελέσουν ανενόχλητοι τα δόλια σχέδιά τους.
«Άργειε νάρθη εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
Γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
Και τα πλάκωνε η σκλαβιά».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία )
ΕΙΣΑΓΩΓΗ.
Οργή και αγανάκτηση για το λαθρονομοσχέδιο, για την επιχειρούμενη μαζική χορήγηση της ελληνικής ιθαγενείας και του δικαιώματος του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, σε εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες, την μαζική χορήγηση των δικών μας κυριαρχικών δικαιωμάτων στους παρανόμως εισελθόντες αλλοεθνείς.
Οργή και αγανάκτηση για την απαξίωση της ελληνικότητος, του έθνους και της ιστορίας, για την διαστροφή της εννοίας του πολίτου και της Δημοκρατίας. Οργή και αγανάκτηση για την προσβολή στους αγωνιστές προγόνους μας και στην ιδέα της πατρίδος και της Ελευθερίας. Οργή και αγανάκτηση για το άθλιο μέλλον το εφιαλτικό στο οποίο οδηγούν βάσει σχεδίου το ελληνικό έθνος.
Οργή και αγανάκτηση για τις μάσκες που έπεσαν και αποκαλύφθηκε η απάτη και ο δόλος, που μεταχειρίσθηκαν για να καταλάβουν την εξουσία.
«Εάν τις υποσχόμενός τι τω δήμω εξαπατήση, εισαγγελίαν είναι κατ’ αυτού, κάν αλώ, θανάτω ζημιούσθω» Όποιος πολιτικός εξαπατήσει τον λαό με ψευδείς υποσχέσεις διώκεται με εισαγγελία για βαρύτατο δημόσιο αδίκημα, και άν καταδικασθή, τιμωρείται με θάνατο ( Π.Κυριακόπουλος, Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο, παραπομπή σε Αριστοτέλους Πολιτικά Δ ).
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Πεισμώδης προσπάθεια για «ελληνοποίηση» των ξένων, αφελληνισμός των Ελλήνων, εθνοαποδομητικές δηλώσεις και ενέργειες, κατάργησις των εθνικών εορτών και των παρελάσεων, αλλά και κάθε τί εθνικού, μετατροπή των ελληνικών σχολείων σε διαμορφωτές αλλοεθνών συνειδήσεων, και κάθε μέρα και μιά ακόμα βελονιά στον ιστό της αράχνης που υφαίνεται γύρω μας.
Όλα αυτά εν μέσω κρίσης. Μίας κρίσης που φαίνεται να απειλή όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρο αυτό το ευρωπαϊκό μόρφωμα, το υποκριτικό οικονομικό κατασκεύασμα των τραπεζών, των πολυεθνικών και της γερμανικής αδηφαγίας, που κρύφθηκε πίσω από την ευρωπαϊκή ιδέα, το αγνό όραμα της ένωσης και της αλληλεγγύης των λαών.
«Άλλοι, Όιμε ! στη συμφορά σου
Όπου εχαίροντο πολύ
Σύρε νάβρης τα παιδιά σου
Σύρε, έλεγαν οι σκληροί».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία )
Όμως η κρίσις αποτελεί πάντα την κατάλληλη ευκαιρία για να έρθουν τα πάνω κάτω, για να επιχειρήση κανείς «μέσ’ στα όλα», «μέσ’ στην τούρλα του Σαββάτου» που λέει κι ο λαός μας. Η κρίση, το χάος, ο πανικός, ένα γερό ταρακούνημα, ένας μεγάλος σεισμός και ξαφνικά αποκαθίσταται μία καινούργια, μία «νέα» τάξις.
Όταν οι μεγάλες εταιρείες επιχειρούν να επιφέρουν ριζοσπαστικές αλλαγές στα πλαίσια ενός έργου ( project ) , αναθέτουν την διαχείρηση της αλλαγής/ μετάβασης ( change management) σε ειδικούς ( changemanagers), οι οποίοι για να κάμψουν τις αντιστάσεις του εμψύχου δυναμικού δημιουργούν, τί άλλο ; μία κρίση. Μέσα στην κρίση και στον χαμό, τα θέματα βγαίνουν στο τραπέζι όλα μαζί και ταυτόχρονα. Σας θυμίζει κάτι αυτό ; Χρεοκοπία, ασφαλιστικό, φορολογικό, δημόσιο, μετανάστες, απεθνοποίησις, και όποιος αντέξει. Αποσβολωμένος ο λαός κάνει τον σταυρό του, και μή χειρότερα. Η ψυχική του κατάσταση είναι τέτοια ώστε αδιαμαρτύρητα άν και με πίκρα θα δεχθή το «μικρότερο» από τα κακά.
Εδώ είναι ο κίνδυνος. Οι κινούντες τα νήματα και οι μαριονέττες τους επιθυμούν στο τέλος αυτής της κρίσης, η νέα τάξις που θα αναδυθή στην Ελλάδα να είναι μία αποεθνικοποιημένη πολυφυλετική και πολυεθνική κοινωνία, χωρίς εμμονές με τα εθνικά της ονόματα, τον εθνικό της χώρο και την κυριαρχία της, τον εθνικό της πλούτο ή τους αδελφούς της Κυπρίους. Αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν. Ήδη οι γύπες κάνουν τις βόλτες τους πάνω από το Αιγαίο, την Κύπρο, την Μακεδονία, την Θράκη.
Εδώ είναι όμως και η ελπίδα. Εδώ ίσως να χάσουν το στοίχημα οι «change managers», που διαχειρίζονται το «project» της καταστροφής του έθνους. Άλλωστε σπανίως τα όργανα της Νέας Τάξης μέσ’ στην αλαζονεία τους υπολογίζουν το «θυμικό» ενός λαού ή τη βοήθεια των θεών του. Φωνή λαού, οργή θεού. Υπάρχει ελπίδα να ξυπνήση η ωραία κοιμωμένη Ελλάς και να τους πετάξη στη θάλασσα. Υπάρχει ελπίδα να ξαναγβή ο κόσμος στους δρόμους, αυτή τη φορά όχι για την τσέπη του και τα ευτελή του μικροσυμφέροντα, αλλά για την εθνική του υπερηφάνεια.
«Κάποιος ήθελε ερωτήσει :
Του θυμού του είσαι αδελφή ;
Ποίος είν’ άξιος να νικήση, ΄
Ή με σε να μετρηθή ;”
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Είθε οι πρόγονοι ήρωες να ξυπνήσουν στο αίμα μας και είθε οι θεοί των Ελλήνων να βοηθήσουν το πανάρχαιο έθνος μας και την από παντού , αλλά κυρίως εκ των ένδον, βαλλομένη Ελλάδα.
Ο ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος μέσα στη Βουλή των Ελλήνων πρός μεγάλη χαρά των εχθρών μας των νύν και αεί χαρακτήρισε τους Έλληνες βουλευτές και τον ελληνικό λαό «μπάσταρδους», λέγοντας ότι «άν η ελληνικότητα ήταν το DNA, πολλοί από εσάς ( τους βουλευτές) δεν θα είσαστε εδώ». Κατεγράφη στα πρακτικά της Βουλής, αλλά και των ξένων υπηρεσιών για να το χρησιμοποιήσουν οι εχθροί μας ως “επιχείρημα” όταν θα χρειασθή. Αυτό πώς ονομάζεται ; Όλοι γνωρίζουμε. Όπως ονομαζόταν πάντα.
Κατεγράφη επίσης και το όνειρο του πρωθυπουργού της Ελλάδος για μία Ελλάδα Ελλήνων Πακιστανών, Ελλήνων Ινδών, Ελλήνων Αλβανών, Ελλήνων Αφγανών, Ελλήνων Φιλιππινέζων, Ελλήνων Αφρικανών και αφού ανέφερε και άλλα έθνη και φυλές συνεχώρησε γενναιόψυχα και τους Έλληνες Έλληνες στο όραμά του.
Κατεγράφη ακόμα, η προσωπική του αντίληψις και ερμηνεία περί της εννοίας της ελληνικότητος, κατά την οποία η ελληνικότης δεν είναι το γένος, δηλαδή η καταγωγή, αλλά είναι η «κουλτούρα» και μόνον αυτή, άποψις η οποία ταυτίζει τον Έλληνα με τον Ελληνίζοντα και το ελληνικό με το ελληνιστικό.
Αυτά διάνθισαν την συζήτηση πρό ημερησίας διατάξεως, που έγινε στις 8/2/2010 στη Βουλή για το Θέμα της Ιθαγενείας και του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι, που επιθυμεί η παρούσα κυβέρνηση των Ελλήνων να χορηγήση σωρηδόν στους πολυπληθείς μετανάστες που κατακλύζουν την όμορφη χώρα μας.
Ένα θέμα που εμφανίζεται υπόπτως και επικινδύνως πρωθύστερον, εφόσον όχι μόνον δεν έχει λυθεί, αλλά ούτε έχει κάν συζητηθεί το μεταναστευτικό ζήτημα. Ένα θέμα που στις κρίσιμες στιγμές που ζει η χώρα έρχεται να διχάση για άλλη μιά φορά τους Έλληνες. Με αυτή την αφορμή παρακάτω παρατίθενται κάποιες σκέψεις και διαπιστώσεις για αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή γύρω μας, αλλά και πολύ κοντά μας.
ΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ.
Μία ομάδα ανθελλήνων διεθνιστών, που έχει εισχωρήσει σχεδόν διακομματικά στην πολιτική ζωή του τόπου, αλλά και στον ακαδημαϊκό χώρο, επιχειρεί να αλώση την ελληνική πολιτεία εκ των έσω, προδοτικά και ύπουλα, όπως διαχρονικά πράττουν οι Εφιάλτες αυτού του έθνους.
Στόχοι της ομάδος αυτής ο αφελληνισμός των Ελλήνων, η εθνοαποδόμησις, ο σταδιακός εξισλαμισμός της κοινωνίας και η οθωμανοποίησις, η υποχώρησις του συλλογικού και εθνικού συμφέροντος μπροστά στην νεοταξική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των ατόμων της πανσπερμίας και της αδιαφοροποίητης σούπας των λαών.
Αυτοί οι ανθέλληνες διεθνιστές που ευαγγελίζονται τον αφελληνισμό των Ελλήνων και την δήθεν «ελληνοποίηση» των αλλοφύλων ονειρεύονται έναν κόσμο χωρίς σύνορα και χωρίς έθνη, έναν κόσμο στον οποίο οι λαοί δεν θα έχουν ιστορία και παρελθόν, ούτε εθνική συνείδηση, θα είναι μόνον ένας πληθυσμός, ένα σύνολο ετερόκλητο ανθρώπων που δεν θα αποτελεί όλον, αλλά συνονθύλευμα. Έναν κόσμο χωρίς πατρίδες, στον οποίο οι άνθρωποι απάτριδες και ανέστιοι, χωρίς ρίζες, όπως τα φύλλα στον άνεμο, θα μετακινούνται σαν τις αγέλες των ζώων όπου προστάξουν τα μεγάλα αφεντικά. Ένας κόσμος σύγχρονων νομάδων – μεταναστών, που θα κινούνται από χώρα σε χώρα, όπου γής και πατρίς, δουλεύοντας και καταναλώνοντας, υποταγμένοι στο νεοταξικό απάνθρωπο σύστημα εξουσίας που μεταμορφώνει σαν σύγχρονη Κίρκη τους ανθρώπους σε γουρούνια/
καταναλωτές και ρομπότ/ εργάτες και αναλώνει τον βίο τους στην ανελευθερία, τον άκρατο υλισμό και το πνευματικό σκότος.
Πρέπει λοιπόν να κτυπηθούν οι πατρίδες. Γιατί ή «πατρίδα» είναι εστία, είναι «πόλις», αρχή και πηγή του Πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο που στην ελληνική παράδοση η Δημήτηρ, θεά της μητρός Γής και της γεωργίας, τιμάται και ως Θεσμοφόρος, θεά του πολιτισμού. ( Παρεπιπτόντως, η Γεωργία αποτελεί κατά τους προγόνους μας μητέρα και τροφό των άλλων τεχνών και αποκαλείται ειρήνης πιστή τροφός, οι δε γεωργοί κατά τον Πλάτωνα είναι η καλύτερη τάξις πολιτών. Και πώς δεν θα ήταν, αφού γή σημαίνει αυτάρκεια ? άλλο άν σήμερα το ξεχάσαμε και ορμήσαμε όλοι στις πόλεις για να γίνουμε δούλοι σε γκρίζα γραφεία και σκοτεινά εργοστάσια ή έμποροι άχρηστων κατά κανόνα πραγμάτων).
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.
Πρέπει να κτυπηθούν τα έθνη. Γιατί το έθνος ως φορέας του αίματος και της φυλετικής ψυχής, είναι άρρηκτα δεμένο με τον Πολιτισμό. Η ίδια η φυλετική ψυχή σφραγίζει με την ταυτότητά της κάθε τομέα του Πνευματικού Πολιτισμού, τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία, ηθική, ποίηση, λογοτεχνία κλπ. Η σύνθεσις των πνευματικών αξιών της αποτελεί και τον Πνευματικό της Πολιτισμό, την δεξαμενή απ’ όπου αντλούν οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί της από τον πλούτο των μύθων, των βιωμάτων, των παραδόσεων. Η δε Γλώσσα αποτελεί το όργανο της έκφρασης του Λόγου/ Διανοίας της φυλετικής ψυχής, είναι επομένως η εθνικότερη έκφρασις του πολιτισμού.
Άς γίνη διάκρισις μεταξύ Τεχνικού και Πνευματικού Πολιτισμού. Όπως μας λέει ο Δ.Δημόπουλος, «ο πρώτος περιλαμβάνει τις τεχνικές και οικονομικές αξίες και καλύπτει τις βιοποριστικές και υλικές ανάγκες του ανθρώπου, ενώ ο δεύτερος περιλαμβάνει τις λογικές ( θεωρητικές επιστήμες), ηθικές ( ήθη, έθιμα), φιλοσοφικές ( θεώρησις ζωής, θανάτου και θείου) και αισθητικές ( τέχνες) αξίες και καλύπτει τις ψυχοπνευματικές ανάγκες του ανθρώπου. Για την ανάπτυξη του πρώτου απαιτείται απλώς ένα πλήθος ατόμων ευφυών και εργατικών στραμένων προς τεχνικές και επιχειρηματικές κατευθύνσεις, ενώ για την δημιουργία του δευτέρου απαιτείται ομοιότης ψυχής και διανοίας», το ομόψυχον και το ομόπνοον, το όμαιμον δηλαδή του Ηροδότου. Έτσι γεννώνται και ανθούν οι πολιτισμοί / κουλτούρες των λαών στα πλαίσια των εθνών / φορέων τους. Χωρίς την αυθυπαρξία των εθνικών μονάδων η παραγωγή Πνευματικού Πολιτισμού είναι ανέφικτη.
ΤΟ ΕΘΝΟΣ.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο οι Νεοταξίτες διεθνιστές παγκοσμιοποιητές εξουσιαστές ( στους οποίους υπακούουν και οι εγχώριοι) επιθυμούν την διάλυση, την αποδόμηση των πατρίδων και των εθνών. «Δεν συμφέρει εις τους άρχοντες φρονήματα γενναία να αναπτύσσουν οι αρχόμενοι και δεσμούς ισχυρούς» και τα γενναία φρονήματα τα αναπτύσσει ο πνευματικός πολιτισμός, ενώ τους ισχυρούς δεσμούς το αίμα/ καταγωγή και η εθνική συνείδησις.
Ο Ηρόδοτος μιλώντας για την έννοια του έθνους την ορίζει ως « το όμαιμον, το ομόγλωσσον, τα όμοια ήθη, τα κοινά ιερά, και αι θυσίαι» δηλαδή φυλετική ταυτότης, ομογλωσσία και ομοθρησκεία. Βλέπετε η έννοια του έθνους δεν ορίσθηκε τον 19ο αιώνα για να κάνη την χάρη της κας Dragona. Οι Έλληνες άλλωστε είχαν πάντοτε συνείδηση ότι αποτελούν το ίδιο έθνος, Παναχαιούς τους φωνάζει ο Όμηρος στην πανελλήνια εκστρατεία κατά των ( ομόφυλων)Τρώων. Ελλανοδίκες, δηλαδή Ελληνοδίκες, λέγονται οι δικαστές των Ελλήνων στα πανελλήνια δικαστήρια των αμφικτυονικών συνεδρίων, κοινός ο άγραφος των «Πανελλάνων νόμος», όπως λέει ο Π.Κυριακόπουλος στο βιβλίο του «Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο».
Δύο παράγοντες μετέχουν της ιδέας του έθνους, η φυλετική ομοιογένεια ( όμαιμον) και η εθνική συνείδησις, συνείδησις δηλαδή του ιδίου του έθνους ότι αποτελεί ενιαία και συγγενή ομάδα, διακριτή από τις άλλες μή συγγενείς, με κοινό παρελθόν και μέλλον, κοινή μητρική γλώσσα και πολιτισμό.
Χωρίς το όμαιμον δεν υπάρχει εθνική συνείδησις. Πιθανώς υπάρχουν κοινά συμφέροντα και διαβίωσις κάτω από κοινούς νόμους και ενιαία κρατική άρχή ( πχ η πανσπερμία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, την οποία αγωνίζονται να μεταβάλλουν σε έθνος). Δεν υπάρχει όμως αγάπη και ομοψυχία, ούτε δεσμοί συγγενικοί. Η Εθνική συνείδηση είναι αδιανόητη σε σύνολο φυλετικώς ετερογενές.
Επιπλέον, ενώ λαός ονομάζεται η συγγενής ομάδα που κατοικεί έναν συγκεκριμμένο χώρο σε κάποιο συγκεκριμμένο χρόνο, το έθνος είναι ευρύτερη έννοια και διατρέχει ως συνεχής αλυσίδα τόσο τον χρόνο ( πρόγονοι και απόγονοι), όσο και τον χώρο ( ομογένεια που διατηρεί την εθνική της συνείδηση).
Επομένως ο κάθε Έλλην φέρει μέσα του τους προγόνους του και την ιστορία του έθνους, φέρει μέσα του τους απογόνους και την κοινή τους μοίρα, φέρει μέσα του το αίμα, την ψυχή και το πνεύμα της ελληνικής φυλής. Η δε πατρίδα, πατρί ( πατήρ) – δα ( γα/ γη), δηλαδή πατρική γή, είναι η «πατρώα χθών εμών γεννητόρων», όπως την αποκαλεί ο Ευρυπίδης, η μητρίς ( μήτηρ) όπως την αποκαλεί ο Πλάτων, είναι η γή των πατέρων/ προγόνων μας, των αυτοχθόνων, παλαιχθόνων, ομόαιμων, πρωτοελλήνων Πελασγών, η γή που γέννησε και έθρεψε και έθαψε τους προγόνους μας και ποτίσθηκε με τον ιδρώτα και το αίμα τους.
Είναι επομένως παντελώς ψευδές και ουτοπικό ότι οι διάφοροι Αλβανοί, Πακιστανοί, Αφρικανοί, και οι άλλες φυλές που κατέκλυσαν την Ελλάδα, θα αποκτήσουν ελληνική εθνική συνείδηση, αφού από τον ίδιο τον ορισμό της η εθνική συνείδηση προυποθέτει κοινούς προγόνους, κοινή ιστορία, γλώσσα και πολιτισμό. Εκείνοι φέρουν μέσα τους την δική τους εθνική συνείδηση, και έχουν καθήκον ιερό να την διατηρήσουν.
( Η «αφομοίωσις» αλλογενών και η ταύτισις της φυλετικής τους ταυτότητος συμβαίνει όταν είναι λίγοι μέσα σε πολλούς και υπάρχει μείξις αίματος, η οποία με την πάροδο του χρόνου εκμηδενίζει το λιγοστό ξένο αίμα, χωρίς να αλλοιώνει το υπερβάλλονεγχώριο).
Η ΠΑΙΔΕΙΑ.
Ισχυρίζονται οι σύγχρονοι σοφιστές ότι θα μάθουν οι ξένοι μας την γλώσσα μας και την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Ξεχνούν όμως ότι η γλώσσα μας ποτέ δεν θα γίνη η μητρική τους γλώσσα, η γλώσσα στην οποία όχι μόνο μιλάνε, αλλά και σκέφτονται, η γλώσσα όχι μόνο της φωνής τους, αλλά και της διανοίας τους. Θα τους θυμίσουμε ότι η ελληνική γλώσσα ωμιλείτο σε όλο τον κόσμο κατά το παρελθόν επί πολλούς αιώνες. Οι φυλετικώς μή Έλληνες όμως οι ομιλούντες την ελληνική γλώσσα ονομάζοντο ελληνιστές και ελληνίζοντες, και όχι Έλληνες.
Λένε ότι θα τους μάθουν την ιστορία μας σε λίγες τάξεις του σχολείου, όταν σήμερα ούτε οι Έλληνες δεν την γνωρίζουν. Βεβαίως είναι άλλο να μαθαίνης μιά ξένη ιστορία σαν μάθημα κι άλλο να την αισθάνεσαι σαν ιστορία των προγόνων σου. Αυτός είναι και ο λόγος που η ιστορία ενός έθνους, δηλαδή το παρελθόν του, βαραίνει στο κάθε μέλος του, είτε συνειδητά εφόσον την γνωρίζει και έχει ιστορική συνείδηση, είτε ασυνείδητα εφόσον την αγνοεί μέσω του φυλετικού ασυνειδήτου. Και είναι αισχρό ψεύδος να μας λένε ότι θα μάθουν στους ξένους την ελληνική ιστορία σε 3 ή 6 τάξεις, αυτοί οι οποίοι εφρόντισαν ώστε και οι Έλληνες να μήν γνωρίζουν πλέον την ιστορία τους, πολλώ δε μάλλον αυτοί που τελευταία ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει κάν ελληνικό έθνος, αλλά αποτελεί ομαδική παράκρουση και φαντασίωση ανά τους αιώνες από τον Ηρακλή, τον Ιάσονα και τον Θησέα ως τους Μαραθονωμάχους, τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, από τον Αλέξανδρο ως τον Πλήθωνα Γεμιστό κι από τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη και τον Σολωμό μέχρι τους ήρωες του 40 και τον Μίκη Θεοδωράκη. Αιδώς Αργείοι, λίγη ντροπή.
Όσο για τον πολιτισμό μας που θα τον διδάξουν κι αυτόν στους ξένους, άς δούμε τί μπορούν να διδάξουν πέραν της μεσογειακής κουζίνας. Ο Πνευματι κός πολιτισμός, δηλαδή η κουλτούρα, η Παιδεία είδαμε ότι περιλαμβάνει πέραν των λογικών επιστημών και των τεχνών, τις ηθικές αξίες, δηλαδή τα ήθη και τα έθιμα, και τις φιλοσοφικές αξίες, δηλαδή την θεώρηση ζωής και θανάτου, καθώς και την θεώρηση του Θείου.
Πώς θα διδάξετε σε ξένους τα ήθη και τα έθιμα των Ελλήνων ; Είναι διδακτά τα έθιμα που μεταφέρει η λαϊκή παράδοσις μέσω των αιώνων ; Είναι διδακτό το ήθος / έθος, δηλαδή ο χαρακτήρ ; Είναι ηλίου φαεινώτερον ότι ο χαρακτήρ δεν διδάσκεται. Όπως λέει η σοφή ελληνική γλώσσα ο χαρακτήρ εκ του χαράσσω είναι χαραγμένος στην ψυχή, είτε στην ατομική ψυχή ο γνωστός χαρακτήρας του καθενός μας, είτε στην φυλετική ψυχή ο χαρακτήρας το λαού μας, δηλαδή το έθος / ήθος. Εξ αυτού του έθους προέρχεται άλλωστε και η λέξις έθνος, έθος + νους σημαίνουσα το ομότροπον του νοός, το όμοιον του χαρακτήρος, το ομού-έθος, το συν-έθος/ συνήθεια. Φαίνεται ότι χρειάζεται να προσθέσετε την ετυμολογία στα μαθήματα των ελληνικών, και όχι μόνο στους ξένους, αλλά και στους Έλληνες, οι οποίοι καταφέρατε να μιλούν ευκολώτερα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, ρωσικά, ακόμα και κινέζικα, παρά την ελληνική γλώσσα, την αρχαία και την νεώτερη ( στην οποία γλώσσα άλλωστε καταφέρατε βαρύ πλήγμα με το μονοτονικό σύστημα, χτυπώντας έτσι τον Έλληνα Λόγο, δηλαδή τήν ελληνική Διάνοια, μιας και η γλώσσα είναι το όργανον του Λόγου, του ανωτέρου μέρους της ψυχής, της ατομικής και της συλλογικής, την οποία σκοπίμως αποπνευματοποιήσατε).
Πώς θα διδάξετε στους ξένους μας τις ελληνικές φιλοσοφικές αξίες, δηλαδή την θεώρηση ζωής και θανάτου, καθώς και την θεώρηση του Θείου ; Και πώς θα τις ενστερνισθούν αφού έχουν ήδη τις δικές τους ; Εδώ αγγίζουμε την περιοχή της θρησκείας και του δόγματος και τα πράγματα είναι επικίνδυνα.
Γίνεται επομένως φανερό ότι η περίφημη μέθεξις εις την «ημετέρα Παιδεία», δηλαδή η δια της παιδεύσεως μέθεξις εις τον Πνευματικό μας Πολιτισμό, είναι οπωσδήποτε ψεύδος και μάλιστα αναίσχυντο και ασύστολο.
Αναρωτιέμαι μάλιστα, oι μετέχοντες αλλοδαποί της ελληνικής μας γλώσσας, ιστορίας και παιδείας, θα διδάσκωνται άραγε την δική τους γλώσσα και ιστορία ; θα μετέχουν της δικής τους παιδείας/ πολιτισμού ; και πώς ; μέσω των οικογενειών τους ή και στα δημόσια ελληνικά σχολεία ; Ή μήπως θα αποκοπούν τελείως από όλα αυτά και θα αποκτήσουν οι συμπαθείς Πακιστανοί και Αφρικανοί ως πρόγονο τον Σωκράτη ( τον οποίοι διεδικούν άλλωστε – υπάρχει θεωρία για μαύρο Σωκράτη και μαύρη Αθηνά στα αμερικανικά πανεπιστήμια), όπως κι εμείς κάποτε αποκτήσαμε πρόγονο τον Νώε και τον Αβραάμ κι έτσι ξέπεσε ο Ηρακλής μας σε καρτούν ; ( τέτοιος ευτελισμός στον Έλληνα ήρωα που λατρεύθηκε ως θεός και ως ήρως παγκοσμίως επί χιλιετίες).
Μάλλον όμως έχουν γνώσιν οι φύλακες. Φαίνεται ότι το υπουργείο α-παιδείας και η υπουργός των αλλοφύλων Diamandopoulou, μετά της γραμματέως Dragona, εργάζονται σκληρά, ώστε στα ελληνικά σχολεία να διδάσκωνται πλέον μειονοτικές ( για την ώρα) γλώσσες και ιστορίες, δηλαδή η αλβανική γλώσσα, η αλβανική ιστορία κλπ. Στο μέλλον δηλαδή τα σχολεία της Ελλάδος θα καλλιεργούν την αλβανική συνείδηση, την βουλγαρική, την πακιστανική, την αφγανική, την κάθε μή ελληνική συνείδηση, παρανόμως και αντίθετα από τίς επιταγές του Συντάγματος, στρογγυλεύοντας τις γωνίες της ιστορίας για να χωρέσουν στον πολυεθνικό κουβά.
Και βέβαια η Ιστορία, που θα παραχαράξουν πρώτη, είναι η δική μας ( θυμηθείτε τον «συνωστισμό» της Σμύρνης), ώστε να καταφέρουν τους Έλληνες να ζήσουν ανάμεικτοι, αφιονισμένοι, κολοβωμένοι και ανιστόρητοι, να κάνουν την Ελλάδα ένα πείραμα, το πρώτο πείραμα ενός υπαρκτού και συμπαγούς έθνους και μάλιστα παμπάλαιου, που πιάσθηκε στον ύπνο και κατελείφθη χωρίς πόλεμο, χωρίς να ανοίξη μύτη, και μεταβάλλεται σιγά σιγά από τους ταγούς του ( αυτούς που το ίδιο εξέλεξε επειδή το εξαπάτησαν, επειδή αφέθηκε να το εξαπατήσουν) σε ένα εκρηκτικό πολυεθνικό μείγμα, από το οποίο στο μέλλον θα ξεφυτρώσουν μειονότητες, που θα κοσσοβοποιήσουν την χώρα και θα προσαρτήσουν τα τεμάχιά της στους ενδιαφερόμενους ομογενείς τους ή ομοθρήσκους τους γείτονες.
Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ.
Άς μείνουμε όμως για λίγο στο θέμα της θρησκείας, το οποίο είναι ιδιαίτερα σοβαρό. Στην πραγματικότητα έχει να κάνη με την καταγωγή και τον προορισμό του ανθρώπου, από πού έρχεται και πού πηγαίνει, πώς αντιλαμβάνεται δηλαδή την ζωή και τον θάνατο. Έχει να κάνη με τον Κόσμο, τό άν γεννήθηκε και πώς, τον σκοπό του και το τέλος του, τον δημιουργό του, το άν είναι ή όχι αιώνιος και όλα αυτά τα ερωτήματα που άπτονται του Θείου. Πρόκειται δηλαδή για Κοσμοαντίληψη και Κοσμοθεωρία και ως τέτοια αποτελεί το πλαίσιο, αλλά και την κύρια αιτία της συμπεριφοράς και της «πολιτείας» των κοινωνών της.
Και η χριστιανική και η μουσουλμανική θρησκεία είναι θρησκείες κοσμοπολιτικές και πολυεθνικές. Αφομοιώνουν τον εθνισμό των πιστών τους και δημιουργούν θρησκευτικό εθνισμό. Γι’ αυτό και μεταξύ των πιστών τους αναφέρονται ως χριστιανικό και ως ισλαμικό γένος / έθνος. Ταυτοποιείται δηλαδή ο πιστός όχι με την εθνική, αλλά με την θρησκευτική του ταυτότητα και ενίοτε αυτές οι δύο ταυτίζονται, όπως συνέβη και στην πρόσφατη ελληνική ιστορία.
Είναι και οι δύο μονοθεϊστικές και Ιουδαιογενείς, και γι’ αυτό αναγνωρίζουν η μία την άλλη, χωρίς αυτό να τις εμποδίζη να θεωρούν η μία τους πιστούς της άλλης απίστους, όπως άλλωστε θεωρούν “αιρετικούς” και τους εντός του ιδικού τους κόσμου διαφωνούντας. Είναι κατεξοχήν δογματικές και μισαλλόδοξες, καθώς και έντονα προσηλυτιστικές. Εξ αυτών των χαρακτηριστικών τους αποκαλύπτονται ότι αποτελούν όχι απλώς θρησκευτικά, αλλά και εξουσιαστικά συστήματα, αντικαθιστούν δηλαδή το εθνικό κράτος δια του θρησκευτικού κράτους.
Στην Ελλάδα μετά από πολλούς αιώνες συνεύρεσης ( πολυτάραχης και αιματηρής) του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού, ο μέν Ελληνισμός πρός ζημίαν του απώλεσε μέγα μέρος από τα πάτρια, ο δε Χριστιανισμός, απώλεσε μέρος του πρωτογενούς του εβραϊκού χαρακτήρα, και προσέλαβε αρκετά στοιχεία φιλοσοφικά, θεολογικά και τελετουργικά εκ του Ελληνισμού. Επιπλέον, άν και ακουσίως, στην επαφή του με τον Διαφωτισμό και τις επιστήμες, μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς, αναγκάσθηκε να “προσαρμοσθή” ( όχι εύκολα) στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό, βάση του οποίου είναι ο κλασσικός ελληνικός πολιτισμός. Μετήλλαξε επομένως όχι την φύσιν, αλλά την έξιν του και εξ ανάγκης στην εποχή μας κατέστη πιό ήπιος και ανεκτικός, προσπαθώντας να επιδείξη ένα πιο ελκυστικό, ένα πιο “επικοινωνιακό” πρόσωπο στους πελάτες –ποίμνιόν του, εμπρός στον υπαρκτό κίνδυνο να τους χάση τελείως.
Ο Ισλαμισμός που έχει την ίδια καταγωγή ( Ιουδαιογενής), την ίδια κοσμοαντίληψη ( μονοθεϊστικός), την ίδια φύση ( κοσμοπολιτικός και πολυεθνικός) και τα ίδια χαρακτηριστικά ( δογματικός, μισαλλόδοξος και φανατικός), όχι μόνον δεν απέβαλλε αυτά τα στοιχεία του, αλλά ζυμωμένος με την ιδιοσυγκρασία των λαών την Ανατολής, σήμερα τα έχει πιο έντονα από ποτέ. Όποιος δεν είναι πιστός είναι άπιστος, είναι εχθρός. Ο πιστός δεν έχει κάνει το χρέος του όσο υπάρχουν αλλόθρησκοι. Ο Θεός εχθρεύεται τους αλλοθρήσκους και γι’ αυτό είναι ιερό καθήκον και αποστολή του πιστού οι άπιστοι να προσκυνήσουν ή να αφανισθούν. Η κατάληψις της Ευρώπης αποτελεί ιερό καθήκον. ( Σάββατο 27/2 ο Καντάφι εκήρυξε Τζιχάντ- ιερό πόλεμο κατά της Ελβετίας απευθυνόμενος στους απανταχού μουσουλμάνους της οικουμένης, επειδή ο Ελβετικός λαός αποφάνθηκε δια δημοψηφίσματος ότι δεν επιθυμεί στην χώρα του τζαμιά και μιναρέδες. Αυτό πρακτικά τί σημαίνει ; Ευνόητον).
Αυτή ακριβώς ήταν η νοοτροπία της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, που αφάνισε τον Ελληνικό πολιτισμό, την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τον αρχαίο κόσμο. Οι πιστοί χριστιανοί και οι άπιστοι ειδωλολάτρες. Μέσα από τον ολετήρα του χριστιανικού πολυεθνικού κράτους, του βυζαντινού, αλλά και του παπικού, βυθίσθηκε ο κόσμος στο σκοτάδι και ο πολιτισμός παλινδρόμησε. Ο Ελληνισμός καταδιώχθηκε λυσσαλέα με σκοπό τον αφανισμό του και δεινοπαθήσας, τελικώςπαραδώθηκε στους Οθωμανούς για να βγή ξανά στο φώς μετά από πολλούς αιώνες και αγώνες, με την απελευθέρωση του 1821, φέροντας τις πληγές και τα βιώματά του και τον εσωτερικό του διχασμό, ανάμεσα στον Χριστιανό και τον Έλληνα, ανάμεσα στον πιστό και τον «ειδωλολάτρη». Έναν διχασμό που κάποτε θα πρέπη να δή κατάματα για να κερδίση την εσωτερική του γαλήνη και την αυτογνωσία, που χάθηκε ανάμεσα στην υπερηφάνεια για τους «χαμένους» προγόνους και την δουλεία του δόγματος.
Και τώρα πιά που σε όλη την Ευρώπη, η δογματική θρησκεία αλλά και η πνευματικότητα περνάνε βαθειά κρίση, εν μέσω αθεϊσμού και αγνωστικισμού, αλλά και εν μέσω ενός αφιλοσόφητου και άκρατου δηλητηριώδους υλισμού, που προέκυψε από την διάσταση θρησκείας και επιστήμης, που επέφερε ο Χριστιανισμός, τώρα πιά η επιστροφή στις αξίες και τις ρίζες του οικουμενικού κλασσικού Ελληνισμού είναι εκείνος ο δρόμος, που μπορεί να θέση τις βάσεις για μία νέα πνευματικότητα όχι δογματική, αλλά φιλοσοφική, γνωσιολογική, οντολογική, υπαρξιακή, επιστημονική, φυσιοκρατική και φυσιολατρική, ανεξίθρησκη. Γι’ αυτό ο Ελληνισμός πρέπει να χτυπηθή. Είναι επικίνδυνος.
Οι παγκόσμιοι εξουσιαστές προτιμούν απλώς να αλλάξουν μοντέλλο, να αντικαταστήσουν το χριστιανικό κράτος με το ισλαμικό. Διότι πρόκειται απλώς για θρησκείες, αλλά για θρησκευτικά εξουσιαστικά συστήματα. Δύο θρησκείες εξουσιαστικά όργανα, που η μία, παροπλισμένη πλέον έχει στο παρελθόν της σταυροφορίες, αποικισμούς και στρατούς μοναχών που ισοπέδωναν πόλεις, μνημεία και συνειδήσεις, ενώ η άλλη έχει κηρύξει Τζιχάντ, ιερό πόλεμο κατά των αλλοφύλων και αλλοθρήσκων, ιερό πόλεμο κατά της άπιστης, της πλούσιας και καταπιεστικής ( πράγματι) Δύσης. Και όπως αείποτε κάθε εξουσιαστικό σύστημα, έτσι και σήμερα χρειάζονται δουλικά και άλογα όντα επί των οποίων αβιάστως να άρχουν. Ένας είναι λοιπόν ο εχθρός, ο Ελληνισμός, ο κατεξοχήν εχθρός του βαρβαρισμού, της δεσποτείας και της αλόγου πίστεως, ο Προμηθεύς/ Λόγος του πολιτισμού, της αρετής και της ελευθερίας. Βάλλεται λοιπόν πολλαπλώς και παντιοτρόπως μέχρις ει δυνατόν του ολικού αφανισμού του.
Η Εκκλησία της Ελλάδος σε αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή έκανε ότι κάνει πάντα, προτίμησε για μιά ακόμα φορά τους «αδελφούς» μουσουλμάνους από τους Έλληνες. Γιατί αυτό σημαίνει η αμέριστη υποστήριξη την οποία εξέφρασε για την χορήγηση ιθαγενείας και ψήφου στους λαθρομετανάστες. Θυμήθηκε πάλι τον πολυεθνικό χαρακτήρα της, τις τιμές, τα προνόμια και τον πλούτο, που απελάμβανε κατά την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορία, ( που ποτέ δεν τα ξέχασε άλλωστε) και συναίνεσε εις την αλλοίωση του ελληνικού έθνους, γιατί αυτό είναι ο πραγματικός εχθρός της.
Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν αγαπά τους Έλληνες ως έθνος, αλλά μόνον ως ποίμνιον, μονάδες ανεστίους και άπολεις, πρόβατα, χωρίς εθνικούς δεσμούς και εθνικό φρόνημα, χωρίς ιστορία, διότι επιθυμεί η ιδία να είναι το έθνος τους και το δόγμα της να είναι το φρόνημά τους, επιθυμεί η ιδία να είναι ο εξουσιαστής τους ( κατά παραχώρησιν του εκάστοτε βυζαντινού αυτοκράτορος ή οθωμανού σουλτάνου) και επιθυμεί η ιδία να διαμορφώνει την ιστορία τους πείθοντάς τους ότι πρόγονος και γενάρχης τους ήταν κάποιος συμπαθής νομάς της Ασίας και όχι ο πυρφόρος Προμηθεύς, του οποίου το θείον όνομα Εωσφόρος ( από το Ηώς =Αυγή και το φέρειν δηλαδή, ο Αυγερινός, ο φέρων το φως της αυγής του πολιτισμού), το κατέστησε όνομα του αθλίου κατασκευάσματος, του διαβόλου της. ( Όταν ο Ελληνισμός γέννησε θεούς και θεές και προσέφερε στους ανθρώπους την ιδέα ενός Σύμπαντος εμψύχου, ελλόγου, ενθέου, χαριεστάτου, ευτάκτου, καλλίστου, ώστε αυτοδικαίως να αποτελή Κόσμον, δηλαδή κόσμημα, εκείνων η σκέψις προσέφερε στην ανθρωπότητα διαβόλους και τριβόλους).
Παρουσιάζονται λοιπόν τώρα φιλάνθρωποι προς τους αλλοφύλους, αυτοί που ισοπέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό και διέπραξαν την μεγαλύτερη εθνοκτονία στην ιστορία. Παρουσιάζονται και φίλοι της ανεξιθρησκείας. Μόνον που τώρα η ανεξιθρησκεία αφορά στο ανάδελφόν τους θρήσκευμα/ δόγμα, αλλιώς άς δείξουν την ίδια ανεξιθρησκεία και με άλλα θρησκεύματα, το ινδικό, το βουδιστικό και προπάντων την ίδια την ελληνική αρχαία θρησκεία, η οποία διώκεται στη χώρα της.
Βεβαίως μέσα σε όλο αυτό το αίσχος της προδοτικής στάσης της επίσημης εκκλησίας πρός το ελληνικό έθνος, δεν θα πρέπη να βάλουμε ιεράρχες που και τώρα και σε άλλες κρίσιμες στιγμές συνετάχθησαν με το εθνικό φρόνημα και απεδείχθησαν γνήσιοι Έλληνες. Συγχαρητήρια στον κ. Άνθιμο, αυτόν τον σύγχρονο παπα-Φλέσσα, που αντιτάσσεται, όπως θα αντιτασσόταν άν ζούσε και ο Χριστόδουλος, όπως αντιτάχθηκαν άλλοτε στον οθωμανό δυνάστη και οι απλοί παπάδες του γένους.
Επανερχόμεθα. Ο κίνδυνος δεν απειλεί μόνο την Ελλάδα, απειλεί την Ευρώπη. Η Ευρώπη τελεί υπό εποικισμό. Το Ισλάμ εισβάλλει ησύχως και σταθερώς. Άν η Ευρώπη δεν προσέξει, σύντομα θα έχη την τύχη του ελληνορωμαϊκού κόσμου και του Ρωμαϊκου κράτους. Ακούγεται απίστευτο, αλλά και τότε στην Ρώμη ποιός θα μπορούσε να φαντασθή την λαίλαπα που ερχόταν ; Μία μικρή και άσημη λατρεία μέσα στις πολλές απλώθηκε αρχικά στους εξ Ανατολής κατοίκους- μετανάστες της Ρώμης και έλαβε κινηματικό χαρακτήρα. Μετά από μία ταραγμένη πορεία και ενώ έβαινε φθίνουσα, και όλα θα τελείωναν άδοξα, κατόρθωσε να εισχωρήση στην αυτοκρατορική οικογένεια. Τότε άλλαξε ο κόσμος. Ο Κωνσταντίνος και η Ελένη έκαναν δώρο στον Χριστιανισμό μιά αυτοκρατορία. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η νέα θρησκεία εναγκαλίσθηκε σφικτά την εξουσία και δέθηκε μαζί της με αρρήκτους δεσμούς.
Η ανεκτικότητα, η ανεξιθρησκεία, και ο θρησκευτικός συγκρητισμός των ελληνιστικών και των ρωμαϊκών χρόνων έδωσαν τη θέση τους στον θρησκευτικό φανατισμό και τη μισαλλοδοξία. Ο Χριστιανισμός με όχημα το ρωμαϊκό κράτος ανέδειξε το δόγμα του σε δεσποτική εξουσία με ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Πολλοί σκοτεινοί αιώνες πέρασαν έκτοτε μέχρι το φως να λάμψη δειλά και πάλι. Ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει τώρα με τον Ισλαμισμό.
Ξύπνα Ευρώπη, ξύπνα Ελλάδα ! Εδώ και αιώνες η Δύσις αντιστέκεται στην Ανατολή. Αντιστέκεται για να μήν καταβροχθισθή και αφομοιωθή. Εδώ και αιώνες η λογική και η επιστήμη, η αρετή και η ελευθερία αντιστέκονται στην άλογο πίστη και την πνευματική δουλεία.
«Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη
Τρείς φορές μ’ ανησυχιά
Προσηλώνεται κατόπι
Στην Ελλάδα, και αρχινά».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Ξύπνα Ευρώπη, ξύπνα Ελλάδα ! Ο Δούρειος ίππος είναι εντός των τοιχών. Στο χέρι σου είναι να γίνη Ιλίου πέρσις ή Μαραθών.
ΕΛΛΗΝ – ΕΛΛΑΣ.
Ο Δούρειος ίππος είναι ο εποικισμός, και αποτελεί παλαιό σχέδιο του Οζάλ. Ένας στρατός έχει ήδη εισβάλει στη χώρα μας. Η Ελλάς τελεί υπό κατάληψιν χωρίς να πέση τουφεκιά. Οι άρχοντές μας παραδίδουν γή και ύδωρ χωρίς πόλεμο. Τώρα θα εκχωρήσουν και το ιερό όνομα των Ελλήνων λές και είναι ιδιοκτησία τους. Θα πούν άραγε στους «συνέλληνες» Πακιστανούς, Αφρικανούς, Αλβανούς, Κινέζους και όποια άλλη φυλή ευδοκήση να έλθη στη φιλόξενη χώρα μας γιατί ονομαζόμαστε Έλληνες ; Το γνωρίζουν οι ίδιοι άραγε ;
Ας δούμε τί μας λέει η ελληνική παράδοση ( Πηγές: Ησίοδος «Θεογονία», Αθ.Σταγειρίτης «Ωγυγία», Αισχύλος «Προμηθεύς Δεσμώτης»)
Ο Ιαπετός ήταν γιός του Ουρανού και της Γαίας και ένας εκ των Τιτάνων. Τέκνα του Ιαπετού και της Κλυμένης ήταν ο Προμηθεύς, ο Επιμηθεύς, ο Μενοίτιος και ο Άτλας. Ο Προμηθεύς μυθολογείται ότι εκ του πηλού έπλασεν άνθρωπον και τον έπλασε να βλέπη επάνω και όχι κάτω όπως τα άλλα ζώα. Είναι αυτός που έφερε το πύρ στους ανθρώπους και τους δίδαξε την χρήση του, τους δίδαξε τέχνες και επιστήμες και τρόπους βιοπορισμού και βελτίωσης της ζωής τους και πλήρωσε ακριβά αυτή την ευεργεσία του προς την ανθρωπότητα. Ο Ζεύς τον έδεσε με βασανιστικά δεσμά και έστειλε εναντίον του αετό, ο οποίος κατέτρωγε καθημερινά το συκώτι του, το οποίο όμως αυξανόταν ξανά την νύκτα. Τον Προμηθέα ελευθέρωσε ο υιός του Διός Ηρακλής. Ο Επιμηθεύς είναι αυτός που παρά τις προειδοποιήσεις του Προμηθέως δέχθηκε εκ του Διός ως δώρο/ τιμωρία την Πανδώρα, η οποία άνοιξε τον πίθο των κακών. Ο Μενοίτιος εξ αιτίας της αλαζονείας του κατεκρημνίσθη από τον Δία στο Έρεβος. Ο Άτλας μετά την Τιτανομαχία βαστάζει τον Κόσμο στους ώμους του. Αυτή είναι η θεολογική διάστασις της μυθικής παραδόσεως, η οποία βεβαίως είναι βαθύτατα αλληγορική.
Κατά την ιστορική διάσταση της μυθικής παραδόσεως, ο Ιαπετός λέγεται ότι κατοίκησε στην Θεσσαλία και αναφέρεται ως ο πρώτος άνθρωπος της Ελλάδος, ο αρχαιότατος, εκ του οποίου κατάγεται το ελληνικό γένος. Για τον λόγο αυτό, Ιαπετούς ωνόμαζαν παροιμιωδώς τους πάρα πολύ γέροντες. Εκ του Προμηθέως, υιού του Ιαπετού, εγεννήθη ο Δευκαλίων. Στην εποχή του Δευκαλίωνος έγινε ο γνωστός κατακλυσμός, ο λεγόμενος κατακλυσμός του Δευκαλίωνος ( διότι πρό αυτού η πανάρχαια ελληνική παράδοσις θυμάται και άλλους κατακλυσμούς). Από τον Δευκαλίωνα αρχίζει η νέα εποχή, η μετα-κατακλυσμιαία.
Ο μύθος λέει ότι ο Δευκαλίων και η γυναίκα του Πύρρα ( θυγατέρα του Επιμηθέως και της Πανδώρας) προειδοποιήθηκαν από τον Προμηθέα για τον κατακλυσμό και κατεσκεύασαν πλοίο εις το οποίο εκλείσθησαν και περιέπλεαν εννέα ημερόνυκτα στα ύδατα του κατακλυσμού. Όταν εξήλθαν στο όρος του Παρνασσού εθυσίασαν εις τον Φύξιο Δία. Ο Ζεύς δια του Ερμού τους διεβίβασεν να ζητήσουν ότι θέλουν. Ο Δευκαλίων εζήτησε ανθρώπους. Εδόθη λοιπόν χρησμός να περπατούν με καλυμμένα τα κεφάλια και να ρίχνουν πίσω τους τα οστά της μητέρας τους. Ο Δευκαλίων εννόησε ότι μητέρα είναι η Γή και οστά αυτής οι λίθοι. Περπατούσαν λοιπόν και έριχναν πίσω τους λίθους ( λάες) και οι λίθοι του Δευκαλίωνος γίνονταν άνδρες, ενώ της Πύρρας γυναίκες. Από αυτή την λέξη λίθος / λάας, λάς προέρχεται η λέξις λαός.
Ο Δευκαλίων και η Πύρρα απέκτησαν τέκνα τον Έλληνα, τον Αμφικτύονα ( που θέσπισε τις αμφικτυονίες, τα ελληνικά ηνωμένα έθνη, τα πρώτα δηλαδή ηνωμένα έθνη του κόσμου), την Πρωτογένεια και την Αιμόνη. Ο Έλλην έμεινε διάδοχος του πατρικού βασιλείου. Έκτισε την πόλη Ελλάδα εις την Φθία της Θεσσαλίας και πρώτοι οι κάτοικοί της ωνομάσθησαν Έλληνες, ενώ πρίν ονομάζονταν Γραικοί από το όνομα του Πελασγού Γραικού, γιού του Θεσσαλού, γιού του Αίμονος, γιού του Πελασγού. Ο δε Πελασγός αναφέρεται ως απόγονος του Φορωνέως του αρχέγονου Ινάχου, ( επί Φορωνέως αναφέρεται ότι έγινε ο κατακλυσμός του Ωγύγου), αλλά και ως αυτόχθων Πελασγός Αρκάς, γενάρχης του αρχαιοτάτου γένους της Ελλάδος, των Αρκάδων των αποκαλουμένων προσελήνων ( ισχυρίζονταν δηλαδή ότι υπήρχαν στην Αρκαδία πρίν η Γή να συλλάβη ως δορυφόρο την Σελήνη). Αυτή η Ελλάς της Φθίας είναι η ομηρική Ελλάς του Αχιλλέως και των Μυρμηδόνων του.
Ας κάνουμε μία παρένθεση για να δουμε τί σημαίνει η λέξις Ελλάς, Ελλά – δα ( δα = γα = γη). Το Ε είναι δασυνόμενο, παίρνει δηλαδή το δασύ πνεύμα, την δασεία ( που καταργήθηκε δια του νόμου αποπνευμάτωσης της ελληνικής γλώσσας). Το δασύ πνεύμα στο αρχαίο αλβάβητο παρίσταται από το γράμμα Η, αλλά και το ε. Η ρίζα ΕΛ της λέξης ΕΛΛΑΣ δασύνεται, επομένως είναι ΕΛ= ΗΕΛ και ΕΛ=ΕΕΛ=ΗΛ ( διότι εε=η), δηλαδή Ηέλιος/ Ήλιος. Επίσης στην αιολική το Σ παριστά επίσης το δασύ πνεύμα, έχουμε επομένως ΕΛ δασυνόμενον= ΣΕΛ, σέλας δηλαδή λαμπρά φλόγα πυρός, λαμπρόν φώς. Ελλάς, επομένως με το Ε δασυνόμενον, σημαίνει λάς= λάας= λίθος, δηλαδή
πέτρα, βράχος, γή, χώρα, του Ηελίου/ Ηλίου, η χώρα του Ήλιου, η χώρα του Σέλαος, λαμπρού φωτός.
Ελλάς είναι λοιπόν αλληγορικώς και το σέλας, η λαμπρή φλόγα πυρός, ο αναμμένος πυρσός που μεταλαμπάδευσε στην προκατακλυσμιαία ανθρωπότητα το φως του πολιτισμού. Ελλάς ήταν ο πυρσός του πυρφόρου, εωσφόρου, φωσφόρου Προμηθέως/ προκατακλυσμιαίου Ελληνισμού, προγονικού γένους των μετέπειτα ονομασθέντων Ελλήνων, που κι αυτοί απλώθηκαν ανά τον κόσμο αφήνοντας πίσω τους λάες/ λαούς. ( Η εξάπλωσις του μεσογειακού φύλου μετά τον κατακλυσμό).
Επανερχόμεθα. Οι γιοί του Έλληνος ήταν ο Δώρος, ο Αίολος, και ο Ξούθος ( πατήρ του Ίωνος και του Αχαιού). Αυτοί ήταν οι πρώτοι αρχηγοί των Ελλήνων μετά τον κατακλυσμό. Εξ αυτών ωνομάσθησαν τα κύρια ελληνικά φύλα Δωριείς, Αιολείς, Ίωνες, Αχαιοί, ενώ εκ του πατρός τους Έλληνος αργότερα ωνομάσθηκαν άπαντες κοινώς Έλληνες. ( Ο Ησίοδος αναφέρει ακόμα ως θυγατέρα του Δευκαλίωνος την Θυίαν, η οποία εκ του Διός εγέννησε τόν Μάγνητα και τον Μακεδόνα. Οι Δωριείς συνδέονται επίσης με τους Μακεδνούς ( Μακεδόνες) και τους Ηρακλείδες, ενώ ο ίδιος ο Δευκαλίων σε άλλη παράδοση συνδέεται με τον βασιλικό οίκο του Μίνωος της Κρήτης, δείχνοντας έτσι ο μύθος την συγγένεια όλων των ελληνικών φύλων. Άλλωστε στην ομηρική εποχή που είχε προηγηθεί, οι Κρήτες είχαν εκστρατεύσει κι αυτοί μαζί με τους “Παναχαιούς” κατά της Τροίας).
Είναι λοιπόν γενάρχες των Ελλήνων πανάρχαιοι ο αρχέγονος Ιαπετός και ο φέρων το φώς του πολιτισμού εις τον προκατακλυσμιαίο κόσμο αρχέλλην Προμηθεύς. Μετά δε τον κατακλυσμό οι διασωθέντες, με γενάρχες και αρχηγούς τον Δευκαλίωνα, τον Έλληνα και τους γιούς του απετέλεσαν το νέο γένος που ωνομάσθηκε ελληνικό, και ήταν ομόαιμο, ομόγλωσσο και ομόθρησκο με το παλαιό. Το όνομα άλλαξε και όχι το γένος, αυτό αποτελεί φυσική συνέχεια των πανάρχαιων Πελασγών προγόνων. Ζεύ άνα, πανάρχαιε, Δωδωναίε,Πελασγικέ, φωνάζει, κραυγάζει και ο Όμηρος ( ο οποίος,όπως επισημαίνει και ο Θουκυδίδης, γνωρίζει μόνο την Ελλάδα και τους Έλληνες του Αχιλλέως, διότι το όνομα δεν είχε εξαπλωθεί ακόμη ως κοινό όλων στην ομηρική εποχή, ενώ ονομάζει τους υπολοίπους του γένους αδιακρίτως Δαναούς, Αργείους, Αχαιούς και βεβαίωςΠαναχαιούς, όπως εμείς σήμερα λέμε Πανέλληνες).
Ο Όμηρος. Ναί, ο Όμηρος που τον διεκδικούν οι Τούρκοι ( ο συμπατριώτης τους όπως γράφουν και λένε), όπως και τον Ορφέα οι Βούλγαροι, όπως και τον Αλέξανδρο οι Σκοπιανοί, όπως και τον Σωκράτη και την Αθηνά μας οι Αφρικανοί, όπως και την Μινωϊκή Κρήτη οι Εβραίοι ως Ιουδαϊκή, όπως και το αλφάβητό μας οι Εβραίοι ως Φοινικικό ( κι άς μήν είχαν οι Φοίνικες φωνήεντα), όπως και τους πυθαγόρειους αριθμούς μας οι Άραβες και άλλα πολλά. Ακόμα και τους πανάρχαιους θεούς μας και τα μυστήριά μας και τους μύθους μας κάποιοι επιθυμούν να χαρίσουν στην Αίγυπτο και την Ινδία, όπως και την αστρονομία μας στην Βαβυλώνα. Ακόμα και τους προγόνους μας διεκδίκούν κάποιοι άλλοτε ως βόρεια γερμανικά φύλλα, άλλοτε ως φανταστικούς ινδοευρωπαίους, άλλοτε ως Αιγυπτίους ή Φοίνικες. Μεγάλη η δόξα και έμεινε αδέσποτη. Πολλοί ερίζουν για να την πάρουν. Πολλοί επιθυμούν να γίνουν οι πατέρες μας.
ΦΑΛΜΕΡΑΥΕΡ - ΣΛΑΒΟΙ.
Ξύπνα Ελλάδα, διαμοιράζουν τα τέκνα σου και τα ιμάτιά σου, την ώρα που οι ανθέλληνες άρχοντές σου διαρρηγνύουν τα δικά τους ιμάτια κραυγάζοντας ότι δεν είμαστε Έλληνες. Ανέσυραν δύο σχεδόν αιώνες μετά την ανθελληνική θεωρία του Φιλίππου Φαλμεράυερ που δημοσιεύθηκε το 1830 στο ξεκίνημα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ( και θεωρήθηκε ότι εξυπηρετούσε τον ρωσικό τσαρικό ιμπεριαλισμό).
Όπως γράφει ο Δημ. Δημόπουλος στο βιβλίο του «Η καταγωγή των Ελλήνων», ο Φαλμεράυερ ισχυριζόταν ότι «ουδεμία σταγόνα γνησίου και ακράτου αίματος ρέει πια στις φλέβες των κατοίκων της σημερινής Ελλάδος» και ότι «Οι σημερινοί Νεοέλληνες είναι Σκυθικοί Σλάβοι απόγονοι βορείων λαών, ομόφυλοι των Σέρβων, των Βουλγάρων, των Δαλματών και των Μοσχοβιτών». Στα επόμενα χρόνια η θεωρία αυτή καταρρίφθηκε ολοκληρωτικά από Έλληνες και Γερμανούς ιστορικούς και γλωσσολόγους ( σημαντικότεροι Αναστάσιος Γεωργιάδης Λευκίας, Κων/νος Παπαρηγόπουλος, Κάρλ Χόπφ, Στ. Κυριακίδης). Και ενώ την εποχή εκείνη δεν ήταν δυνατή οποιαδήποτε εθνολογική έρευνα πάνω σε φυλετικά στοιχεία, σήμερα υπάρχουν ευχερώς στοιχεία και αποδείξεις από ομάδες αίματος, γονιδιακά χαρακτηριστικά, μελέτες κρανίων, και πολλά άλλα ανθρωπομετρικά στοιχεία, που βεβαιώνουν ότι δεν επήλθε φυλετική διαφοροποίηση των Ελλήνων.
Είναι περίεργο πώς στις ημέρες μας ανεβίωσε το φάντασμα του Φαλμεράυερ και στοίχειωσε τα ακαδημαϊκά μας ιδρύματα και το υπουργείο ( α)παιδείας. Οι άνθρωποι αυτοί οι εθνομηδενιστές και ανθέλληνες, βασιζόμενοι στην άγνοια και την αδιαφορία μας, διαδίδουν τις κακοήθειές τους, μέσω των εντύπων και των συχνοτήτων που ελέγχουν, με σκοπό να σπάσουν το ηθικό των Ελλήνων, έτσι ώστε να προωθήσουν τα διεθνιστικά σχέδιά τους χωρίς αντίδραση.
«Και σ’ εσέ καταγυρμένος,
Γιατί πάντα σε μισεί,
Έκρωζ’ έκρωζε ο σκασμένος,
Να σε βλάψη, άν ημπορή».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Εμείς όμως, κύριοι, είμαστε Έλληνες. Εσείς δεν είστε και το δείχνετε με κάθε τρόπο. Να φύγετε λοιπόν και να μας αφήσετε ήσυχους. Δόξα τω θεώ δεν χρειαζόμαστε εσάς για να μας πείτε τί είμαστε. Υπάρχουν εγκυρώτατα ιστορικά συγγράμματα καθ’ όλη τη διάρκεια των αιώνων, αλλά και σύγχρονα. Υπάρχουν αρχεία και χρονικά βυζαντικά, φράγκικα, τούρκικα. Υπάρχουν μαρτυρίες ξένων περιηγητών κατά τους αιώνες της σκλαβιάς, υπάρχουν λαογραφικές μελέτες , ζωντανά ήθη και έθιμα και παραδόσεις, η πανάρχαια γλώσσα μας πάνω απ’ όλα που αποτελεί ζωντανό κειμήλιο, παλάτι της μνήμης, αλλά και ο χαρακτήρας του λαού μας και οι συνήθειές του ίδιες και απαράλλακτες με τις ομηρικές, οι αρετές και τα ελαττώματά του, ακόμα και φράσεις και χειρονομίες. Και βέβαια η επιστήμη της αρχαιολογίας που ξεθάπτει ό,τι έκρυψε ο χρόνος και οι επιστήμες της ανθρωπολογίας και της εθνολογίας ( των οποίων καταργήθηκε η έδρα στα ελληνικά Πανεπιστήμια, όχι βέβαια τυχαία και χωρίς δόλο) και οι οποίες εξετάζοντας τα πάμπολλα λείψανα, τα κρανία τους, τα κόκκαλά τους, που άφησαν στη γή αυτή οι πατέρες μας μπορούν να αποφανθούν για την συνέχεια της φυλής, την «απ’ τα Κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά». Κι άν δεν σας φθάνει αυτό ανθέλληνες προδότες του έθνους, που βαλθήκατε μανιωδώς να το διαλύσετε αντί να το υπερασπίσετε ως οφείλατε στο Σύνταγμα και στον όρκο σας, άν δεν σας φθάνει αυτό επίορκοι, τότε υπάρχει και η επιστήμη της Γενετικής για να απαντήση στα ψεύδη σας.
Να φύγετε λοιπόν και να μας αφήσετε ήσυχους. Να πάτε να ζήσετε και να υπουργεύσετε στην φίλη σας Τουρκία, της οποίας την δόξα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας ενθυμείστε με νοσταλγία λοιδωρώντας τους δήθεν εθνικιστές Έλληνες για την αποκοτιά τους να κάνουν επανάσταση και να νικήσουν και της οποίας την δόξα επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας επιθυμείτε να αναβιώσετε με την ένταξη των εκατομμυρίων Τούρκων στην Ευρώπη, και με την «ελληνοποίηση» και την χορήγηση πολιτικών δικαιωμάτων σε εκατοντάδες χιλιάδες παρανόμως εισελθόντες στην χώρα μουσουλμάνους και Αλβανούς. Το επόμενο βήμα θα είναι η δημιουργία κομμάτων και η είσοδος στη Βουλή των Ελλήνων κομμάτων ελεγχόμενων από την Τουρκία και την Αλβανία, που καμμία εκ των δύο δεν κρύβει τις διαθέσεις και τα σχέδιά της.
ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ.
Κόπτεσθε να δώσετε ψήφο στους αλλοεθνείς και αλλοφύλλους, εσείς που αρνηθήκατε την ψήφο στους Έλληνες ομογενείς του εξωτερικού.
Κόπτεσθε για τους πρόσφυγες δήθεν, εσείς που προδώσατε και παραδώσατε αναίσχυντα στους Τούρκους φίλους σας τον πραγματικό πρόσφυγα, τον Κούρδο ηγέτη Οτσαλάν, και επιρρίψατε στην Ελλάδα το άγος της παραβίασης του ιερού ασύλου του ικέτου, του πανάρχαιου νόμου των Ελλήνων και παρουσιάσατε την Ελλάδα στον κόσμο προς καταισχύνην μας ως κοινή «ρουφιάνα».
Κόπτεσθε να κάνετε Έλληνα τον κάθε τυχάρπαστο που έμεινε λίγα χρόνια στη χώρα και έμαθε κουτσά στραβά λίγες εκατοντάδες λέξεις, όταν σπουδαίοι λόγιοι και συγγραφείς της Ανατολής κατά την ελληνιστική εποχή, ομιλούντες και γράφοντες τον έντεχνο ελληνικό λόγο, αλλά και Ευρωπαίοι διανοητές της Αναγέννησης και του Ουμανισμού, ωνομάσθηκαν Ελληνιστές και Ελληνίζοντες και όχι Έλληνες, όταν ακόμα και ο λόρδος Byron ωνομάσθηκε – και όχι χωρίς τιμή - Φιλέλλην και όχι Έλλην. Τέτοιον ευτελισμό της ελληνικότητος ανερυθρίαστα έχετε τολμήσει.
Κόπτεσθε για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, εσείς που επιχειρείτε να την διασπάσετε αναμειγνύοντας τα αλλότρια. Μια κοινωνία κατεξοχήν συνεκτική των μελών της ομόφυλη, ομόγλωσση, ομόθρησκη, ομότροπη, 95% συνοχή καυχιόταν ότι έχουμε ο Ελ.Βενιζέλος. Και μιλάτε για συνοχή, όταν γεμίζετε την Ελλάδα μειονότητες, όταν με το πείσμα σας καλλιεργείτε τον εθνικό διχασμό.
Κόπτεσθε δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και προσποιείσθε ότι δεν γνωρίζετε ότι η ιθαγένεια και τα πολιτικά δικαιώματα είναι κυριαρχικά δικαιώματα. Ο ίδιος ο καθ’ ύλην αρμόδιος Συνήγορος του Πολίτου δήλωσε επί λέξει σε ερώτηση βουλευτού «Η Ιθαγένεια δεν είναι δικαίωμα. Αυτό αν ανοίξη κανείς το Σύνταγμα αμέσως το βλέπει. Είναι μία από τις πράξεις εκείνες της κρατικής εξουσίας που διατηρούν τον απόηχο της κρατικής κυριαρχίας». Είναι προφανές ότι δεν έχετε ανοίξει το Σύνταγμα ( της Ελλάδος) ή νομίζετε ότι δεν το έχουν ανοίξει οι άλλοι.
Κόπτεσθε δήθεν για την συνθήκη της Ρώμης πώς δεν μας επιτρέπει να απελάσουμε τους παρανόμως εισελθόντες. Αντιθέτως, αυτή κατοχυρώνει την εθνική μας κυριαρχία. Εκεί στηρίζονται Ισραήλ και Αίγυπτος και πυροβολούν όσους επιχειρήσουν να εισέλθουν λαθραίως και παρανόμως. Αυτή η πράξη είναι σκληρή και δεν θα την επιθυμούσε κανένας Έλληνας, όμως από το να μήν πυροβολή ένα κράτος τους λαθραίως και παρανόμως εισερχομένους μετανάστες μέχρι να τους πολιτογραφή και να τους χαρίζη ιθαγένεια και πολιτικά δικαιώματα, η απόστασις είναι μεγάλη και το γεγονός καθευτό ύποπτο.
Η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ.
Καλά, πώς θα μάθετε τους ξένους μας ελληνικά, αφού δεν τα γνωρίζετε οι ίδιοι ; Τί θα πή ιθαγένεια ; Η ελληνική είναι εννοιολογική γλώσσα, έχει άμεση σχέση το σημαίνον με το σημαινόμενον. Ιθύς σημαίνει ώθησις, ορμή, κατ’ ευθείαν. Ιθαγένεια, Ιθαγενής, Ιθύς + γένος, σημαίνει κυριολεκτικά ο κατ’ ευθείαν γεννηθείς , ο νόμιμος, ο μή νόθος, ο γνήσιος γόνος, ο εκ νομίμου γάμου. Ιθαγενής επί έθνους σημαίνει κυριολεκτικά ο κατ’ ευθείαν απόγονος του γένους, ο γνήσιος γόνος, ο γηγενής και ο αυτόχθων εν αντιθέσει πρός τους επήλυδας.Αυτόχθων δε και γηγενήςείναι ο εκ της χθονός της ιδίας αναφυείς, ο εκ της γής γεννημένος, και αναφέρεται στις γαίες εκείνες που έγινε η εκάστοτε ανθρωπογέννησις των φυλών. Αυτός ο αρχάνθρωπος και οι απόγονοί του είναι αυτόχθονες και γηγενείς. ( Είναι σαφής η γλώσσα, ώστε να μήν θεωρήση κανείς ότι παιδί Ελλήνων άν γεννηθή στην Κίνα είναι Κινέζος ή άν γεννηθή στο έδαφος των Ζουλού είναι Ζουλού). Έπηλυς είναι ο ερχόμενος σε κάποιον τόπο, ο πρό ολίγου ελθών, ο ελθών από αλλού, εξ αλλοδαπής ως έποικος, ο ξένος. Εσείς λοιπόν αποφασίσατε δια νόμου να «βαφτίσετε» ιθαγενείς τους επήλυδας και τοιουτοτρόπως όχι μόνον να νοθεύσετε το έθνος, αλλά και να διαστρέψετε την θεία ελληνική γλώσσα ( ταυτίζοντας το σημαίνον όχι με το σημαινόμενον, αλλά με το αντίθετό του !) και να υβρίσετε την θεία Φύσιν διότι την ιθαγένεια την χορηγεί μόνον εκείνη.
Εφόσον επιθυμείτε να μήν προσβάλλετε τους Έλληνες υπάρχει η λύση της κάρτας μακράς παραμονής, ή της «υπηκοότητος». Η υπηκοότης είναι ένα νομικό κατασκεύασμα, που δεν προθυποθέτει κοινό γένος ή αυτοχθονία. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο ο Έλλην να έχη ιθαγένεια και υπηκοότητα ελληνική, ενώ ο ξένος την εθνική του ιθαγένεια και υπηκοότητα ελληνική, εφόσον είναι νόμιμος και συντρέχουν οι προυποθέσεις, και όχι μαζικά και αλόγιστα.
Ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΗΜΕΤΕΡΑ ΠΑΙΔΕΙΑ.
Μιά και μιλήσαμε για επήλυδες θα παραθέσω ένα απόσπασμα από τον Πανηγυρικό του Ισοκράτους. «Διότι την χώρα αυτή ( την Αθήνα) κατοικούμε όχι
αφού διώξαμε άλλους, ούτε αφού την καταλάβαμε έρημη, ούτε στιβαγμένοι μιγάδες από πολλά έθνη. Αλλά είναι τόσο ευγενές και γνήσιον το γένος μας, ώστε εξ αυτής ( της γής) από την οποία γεννηθήκαμε ( έφυμεν = φυτρώσαμε, βγήκαμε από τα σπλάχνα της) αυτήν κατέχουμε συνεχώς όλον τον χρόνο ( άνευ διακοπής) και σ’ αυτήν κατοικούμε. Διότι είμεθα αυτόχθονες και μπορούμε να προσαγορεύωμε την πόλη μας με τα ίδια ονόματα που προσαγορεύομεν τους στενοτέρους συγγενείς μας».
Διαβάζουμε στη βιογραφία του, ότι ο Ισοκράτης κυκλοφόρησε τον Πανηγυρικό το 380 π.Χ. ως πολιτικό φυλλάδιο απευθυνόμενο προς όλους τους Έλληνες για να διακηρύξη την πολιτική της πανελληνίου ενώσεως και της κατά των βαρβάρων εκστρατείας, με σκοπό την απελευθέρωση του υποδούλου εις τους Πέρσες Μικρασιατικού Ελληνισμού και την κατάκτηση εδαφών προς εκμετάλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών και εγκατάσταση του πλεονάζοντος πληθυσμού. Γι’ αυτή, την λεγομένη Πανελλήνια ιδέα, αγωνίσθηκε σ’ όλη του τη ζωή. Την θεωρούσε ως την μοναδική οδό σωτηρίας από την παρακμή και την φθορά του Ελληνισμού.
Απευθύνεται στους Έλληνες και ζητά συμμαχία των πόλεων υπό την ηγεσία της πόλεως των Αθηνών, της οποίας πλέκει το εγκώμιο. «Τόσο πολύ έχει ξεπεράσει η πόλις μας τους άλλους εις την φιλοσοφία και τον έντεχνο λόγο, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει δάσκαλοι των άλλων και το όνομα των Ελλήνων κατάφερε να το κάνη να θεωρήται ότι είναι όχι πλέον του γένους, αλλά της διανοίας, και περισσότερο να ονομάζωνται Έλληνες αυτοί που μετέχουν στην ημετέρα ( αθηναϊκή) παιδεία, παρά αυτοί που μετέχουν στην κοινή μας φύση ( την ελληνική)».Λέει λοιπόν ο Ισοκράτης απευθυνόμενος στους Έλληνες ( και όχι στους βαρβάρους, που ο ίδιος θεωρεί φυσικούς εχθρούς των Ελλήνων) ότι η Αθήνα διαθέτει παιδεία / πνευματικό πολιτισμό τόσο υψηλοτάτου επιπέδου, ώστε είναι το απαύγασμα του Ελληνισμού. Και χρησιμοποιώντας ένα σχήμα καθ’ υπερβολήν λέει ότι ( πάντα εντός του ελληνικού γένους) οι μετέχοντες αυτής της αθηναϊκής Παιδείας / πολιτισμού και παιδεύσεως αξίζει πιο πολύ να λέγωνται Έλληνες ( από τους υπολοίπους).
Αυτή την φράση απομόνωσαν κάποιοι και την χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, ότι δηλαδή και ο Ισοκράτης θα συμφωνούσε μαζί τους ότι Έλλην είναι ο κάθε αλλοδαπός που έμαθε πέντε κολυβογράμματα και πήγε 5- 6 τάξεις σχολείο. Λοιπόν είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο Ισοκράτης με πάθος υπεστήριζε την φυλετική και πολιτιστική ενότητα των Ελλήνων και θεωρούσε τους «βαρβάρους» της Ασίας φυσικούς και προαιώνιους εχθρούς τους. Και είναι, άν μή τί άλλο, συκοφαντία να του αποδίδουν τα αντίθετα απο αυτά που πρέσβευε.
Ο Ισοκράτης ( 436 – 338 πΧ), είδε την Αθήνα να βρίσκεται στον κολοφώνα της δόξας της κατά την εποχή του Περικλέους ( 495 – 429 πΧ), είδε την φρίκη του Πελοποννησιακού πολέμου ( 431 – 404 πΧ) και την ήττα της πατρίδος του ( 404 πΧ), την σκληρή τυραννία των Τριάκοντα, την Σπάρτη να αποτυγχάνει στην ηγεσία του Ελληνισμού, τον Κορινθιακό πόλεμο και την ανασύσταση της αθηναϊκής συμμαχίας ( εις την οποία βοήθησε ο ίδιος με τον Πανηγυρικόν του) η οποία και αυτή απέτυχε. ¨Εζησε το αίσχος της Ανταλκιδείου ειρήνης ( 387πΧ) που παρέδιδε τον Μικρασιατικό Ελληνισμό στους Πέρσες, είδε τη σύντομη λάμψη των Θηβών. Πρόλαβε να δή την Ελλάδα να ενώνεται υπό την ηγεσία του Φιλίππου, δεν είδε όμως το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα από τον Αλέξανδρο.
Ο Ισοκράτης υπήρξε σύγχρονος του Σωκράτους ( 470 – 399 πΧ) και του Πλάτωνος ( 427 – 348πΧ). Μαθήτευσε κοντά στους διασημότερους σοφιστές ( Πρωταγόρας, Γοργίας, Πρόδικος, Κίος κ.α. ) Μεγάλη επίδραση δέχθηκε και από την διδασκαλία του Σωκράτους. Η σχολή του ξεκίνησε να λειτουργή στην Αθήνα το 390 πΧ, ενώ η Ακαδημία του Πλάτωνος το 387 πΧ. Στην σχολή του Ισοκράτους συνέρρεαν μαθητέςαπό όλη την Ελλάδα. Οι άριστοι της επόμενης γενιάς βγήκαν όλοι από την Ισοκράτειο σχολή.
Η Αθήνα, που με την καθιέρωση της Δημοκρατίας τον 6ο αιώνα πΧ, είχε αρχίσει ήδη να γίνεται καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κέντρο, μετά το τέλος των Περσικών πολέμων γνώρισε μία λαμπρή πνευματική και καλλιτεχνική ακμή. Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευρυπίδης στο θέατρο, Φειδίας στη γλυπτική, Πολύγνωτος στην αγγειογραφία, Ικτίνος, Μνησικλής, Καλλικράτης στην αρχιτεκτονική. Παρθενών, Ερέχθειον, Προπύλαια, ναός Αθηνάς Νϊκης, ναός Ηφαίστου, ναός Ποσειδώνος στο Σούνιον και άλλα αριστουργήματα αθάνατα στους αιώνες. Η πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότης δεν σταμάτησε ούτε στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Σωκράτης και Πλάτων οι γίγαντες της φιλοσοφίας, Θουκυδίδης ο μέγας ιστορικός, Αριστοφάνης, το τέρας της κωμωδίας. Σύγχρονός τους υπήρξε ο Ισοκράτης. ( Ακολούθησε η τελευταία φάση της πνευματικής και καλλιτεχνικής της ακμής τον 4οαιώνα, όπου ανέδειξε τον Πραξιτέλη, τον γλύπτη των θεών, την σχολή του Αριστοτέλους, το Λύκειον, τους ρήτορες).
Αποτελεί δηλαδή η Αθήνα της εποχής εκείνης το κέντρο ακτινοβολίας του ελληνικού πολιτισμού, κιβωτό και φάρο τέχνης, λόγου και σκέψης. Είναι η γενέτειρα των μεγαλυτέρων σοφών και καλλιτεχνών του αρχαίου κόσμου, είναι ακόμη η έδρα της Δημοκρατίας. Ο πνευματικός της πολιτισμός αποτελεί το αποκορύφωμα και το απαύγασμα, τον πνευματικό Παρθενώνα, και την πνευματική παρακαταθήκη όχι μόνο της Αθήνας και της Ελλάδος της εποχής εκείνης, αλλά και ολοκλήρου της ανθρωπότητος διαχρονικά μέχρι σήμερα. Αυτό είναι το επίπεδο της Παιδείας/ Πολιτισμού στο οποίο αναφέρεται ο Ισοκράτης.
Αρχές της ελληνικής παιδείας ήταν η ελευθερία, η αρετή, η γνώσις, το κάλλος, η αγάπη για την πατρίδα, ο σεβασμός των νόμων, ο σεβασμός της Φύσεως και η ευσέβεια προς το θείον. Στα πλαίσια αυτά, στόχος της αθηναϊκής αγωγής υπήρξε η δημιουργία του καλού κ’αγαθού πολίτη, δηλαδή η αρμονική ανάπτυξη του σώματος ( καλός) και η ψυχική και πνευματική καλλιέργεια ( αγαθός). Στη σχολή του Ισοκράτους στόχος ήταν η πολιτική αρετή, το πολιτικό ήθος. Παιδευτικά μέσα η Ρητορική, ως καλλιέργεια του λόγου και της διανοίας, η Πολιτική διότι θεωρούσε ότι μόνον εντός της πόλεως και δια της προσφοράς εις αυτήν ολοκληρούται η ανθρωπίνη προσωπικότης, και η Ιστορία συμπεριλαμβανομένης της Μυθικής Παραδόσεως ως γνώση και ως παράδειγμα πρός μίμησιν ή αποφυγή. Αυτό είναι το επίπεδο της Παιδείας /Παιδεύσεως στο οποίο αναφέρεται ο Ισοκράτης.
Έχουμε εμείς σήμερα τέτοιο πολιτισμό και τέτοια παιδεία ; Τα δικά μας παιδιά χάριν στις «φιλότιμες» προσπάθειες του ( ανθ) ελληνικού κράτους επί σειρά ετών, σήμερα δεν μιλάνε σωστά ούτε την μητρική τους γλώσσα. Αντίστοιχη κατάσταση έχουν και οι νευρώνες του εγκεφάλου τους ( που φυσικώς αναπτύσσονται από τη γλώσσα) και βεβαίως η διάνοιά τους. Αυτή είναι η ημετέρα α-παιδεία, η οποία δημιουργεί αγραμμάτους και απαιδεύτους με masterκαι doctorat.
Το ( ανθ) ελληνικό κράτος όχι μόνον επί 200 χρόνια περίπου από συστάσεώς του δεν έχει εκδώσει την ελληνική γραμματεία ( το 3% που σώζεται), όχι μόνο δεν την διδάσκει, αλλά κάνει και ότι μπορεί για να καταστρέψη κάθε επαφή με την αρχαία γλώσσα και τον αρχαίο πολιτισμό, παίζοντας με μαθήματα όπως τα αρχαία ελληνικά και η έκθεση ιδεών, αλλά και δια νόμου καταστρέφοντας την γλώσσα με το μονοτονικό.
Μήπως γνωρίζουμε και τιμάμε την ιστορία μας ; Στην Γερμανία πρόσφατα ανήγειραν ναό προς τιμήν της Αφαίας Αθηνάς για να τιμήσουν τα 2500 χρόνια από την νίκη του Μαραθώνος, όπου η Ελλάς απέτρεψε την Ανατολή από του να υποδουλώση την Δύση. Εδώ στην Ελλάδα η εορτή αυτή των Ελευθερίων έχει να εορτασθή από τότε που δια νόμου την κατήργησε το βυζαντινό κράτος. Αντίθετα ο Μαραθώνας έγινε κωπηλατοδρόμιο, η Σαλαμίνα και η Ελευσίνα χαβούζες σαπιοκάραβων και στους Δελφούς βόσκουν γουρούνια. Ο Αλέξανδρος λοιδωρείται ως φθηνός σφαγέας και ως ομοφυλόφιλος όπως άλλωστε και ο θείος Αχιλλεύς, και δεν ακούγεται καμμία διαμαρτυρία από επίσημα χείλη, ενώ ο Ηρακλής, τιμηθείς ως θεός και ως ήρως, γενάρχης των Ηρακλειδών και πρόγονος του Αλεξάνδρου ( όπως και ο Αιακίδης Αχιλλεύς), εκστρατεύσας και ευεργετήσας κι αυτός τον κόσμο ( ήταν άλλωστε το πρότυπο του Αλεξάνδρου) έχει καταντήσει ένα ηλίθιο καρτούν, που συναγωνίζεται με τον Ντόναλντ Ντάκ και τα χελωνονιντζάκια, την Ντόρα και την Φραουλίτσα ποιός θα αποκοιμίση πιο πολύ τα παιδιά μας.
Αλλά και η νεώτερη ιστορία μας κακοποιείται βάναυσα. Κάποιοι σήμερα επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ για να συγγράφουν βιβλία που παρουσιάζουν την Μικρασιατική καταστροφή ως «συνωστισμό», ενώ ακόμα ζεί ανάμεσά μας η γενιά των παιδιών των προσφύγων, ενώ σε κάθε οικογένεια υπάρχουν συγγενείς που θυμούνται ακόμα τους νεκρούς τους. Επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ για να γράφουν ότι ο ιερός αγών και η επανάστασις του 21 ήταν μία εθνικιστική έξαρσις των Ελλήνων, που χάλασε την οθωμανική πολυπολιτισμική σούπα. Επιδοτούνται με εκατομμύρια ευρώ για να μας λένε ότι δεν είμαστε Έλληνες.
Τα παιδιά στα σχολεία δεν θυμούνται ούτε Μαραθώνες, ούτε Σαλαμίνες και μπερδεύουν πλέον την επανάσταση του 21 με το έπος του 40 και το Πολυτεχνείο. Δεν πρέπει να τα θυμούνται, είναι εθνικιστικές εξάρσεις που μπορεί να προσβάλλουν τους Αλβανούς ή τους μουσουλμάνους συμμαθητές τους. Τέρμα οι παρελάσεις, τέρμα οι εθνικές εορτές, τέρμα οι σημαίες. Πρέπει οπωσδήποτε να ξεχάσουμε, αποτελεί έγκλημα η τιμή και η μνήμη.
«Σε γνωρίζω από την κόψη
Του σπαθιού την τρομερή
Σε γνωρίζω από την όψη
Που με βιά μετράει την γή».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Δεν θέλει η εξουσία σήμερα ούτε έπη, ούτε ήρωες. Η ίδια η έννοια του ήρωα έχει χάσει πιά τη σημασία της. Έγιναν ίσα και όμοια ο ήρωας που έπεσε πολεμώντας για την πατρίδα και την ελευθερία και διακρίθηκε στη μάχη, και ο άτυχος μαθητής που σκοτώθηκε από τον αστυνομικό. Και είναι φυσικά θλιβερό το γεγονός και προκαλεί και λύπη και οργή, όμως οργή προκαλεί και η θυσία των ηρώων των Ιμίων, οι οποίοι πήγαν στην αποστολή τους γνωρίζοντας ότι δεν θα γυρίσουν, όπως και έγινε. Κανένας όμως δεν βγήκε στους δρόμους όταν έγινε πια γνωστή η προδοσία.
Είθε τώρα να ξυπνήσουν οι νέοι μας, και σαν πραγματικοί ευέλπιδες της Ελλάδος, να βγούν να διαδηλώσουν στους δρόμους, να διατρανώσουν την βούλησή τους να παραμείνουν κυρίαρχοι στη γή των πατέρων τους, και να παραδώσουν αυτή την κυριαρχία στα παιδιά τους, να παραμείνουν Έλληνες στο αίμα και στο φρόνημα, να μήν δεχθούν την άνανδρη παράδοση της πατρίδος τους, να μήν δεχθούν τα δικά τους παιδιά να γίνουν δούλοι στη χώρα των παππούδων τους, να μήν δεχθούν να γίνουν μπάσταρδοι στο αίμα και στην ψυχή. Βγές έξω εύελπις νεολαία και φώναξέ τους «Μολών λαβέ».
«Ω τρακόσιοι ! σηκωθείτε
Και ξανάλθετε σ’ εμάς
Τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε
Πόσο μοιάζουνε με σάς».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Επανερχόμεθα. Μήπως γνωρίζουμε άλλωστε την μυθική μας παράδοση ; Πόσοι ξέρουν για την λάρνακα / κιβωτό που σταμάτησε στον Παρνασσό ή για την Ήρα που μύρισε τον κρίνο ; Πόσοι γνωρίζουν τη Θεογονία και την Κοσμογονία μας ; Ξέρουν οι ελληνόπαιδες άραγε ποιός ήταν ο Ησίοδος ή ο Ορφέας ; Ξέρουν ποιοί είναι οι άγιοι Τόποι των Ελλήνων ; Καί τί γνωρίζουν για την θρησκεία των προγόνων τους, αυτή που ανέθρεψε σοφούς και ήρωες και απαράμιλλους καλλιτέχνες ; ( Πώς να αγαπήσουν αυτή την πατρίδα, αυτούς τους προγόνους για τους οποίους ναι μέν επαίρονται ενίοτε ότι ήταν σπουδαίοι, αλλά δεν τους γνωρίζουν, δεν γνωρίζουν την σκέψη τους, την αντίληψή τους για τον σύμπαντα κόσμο, ξέρουν μόνο πώς ήταν σπουδαίοι, αλλά ήταν … ειδωλολάτρες. Και καμμιά φορά ίσως αναρωτιούνται μέσα τους πώς γίνεται αυτό, πώς οι σοφοί ήταν ανόητοι και γιατί μετά απ’ αυτούς δεν ξαναβγήκαν άλλοι σοφοί ; ).
Μήπως διαπρέπουμε άλλωστε σήμερα στη φιλοσοφία και την φιλολογία ; μήπως στην αρχαιολογία ή την εθνολογία, εμείς που κι οι πέτρες μας μιλάνε και το χώμα μας ξεβράζει προγόνους και πολιτισμούς ; Μήπως στην τέχνη, που οι απόγονοι του Πραξιτέλους διδάσκονται αντί της τέχνης του κάλλους τον φθηνό εντυπωσιασμό, την ασυναρτησία και το ακαλαίσθητο ; ή μήπως στην ιατρική του Παιάνος Απόλλωνος, του Ασκληπιού και του Ιπποκράτους ; ή μήπως στην φυσική και τα μαθηματικά εμείς οι απόγονοι του Δημοκρίτου και του Ευκλείδου ; Σε τί διαπρέπουμε και σε τί διακρινόμαστε εμείς, που παρατήσαμε τον θησαυρό της κλασσικής παιδείας για να ακολουθούμε σαν ουραγοί τους στεγνούς τεχνοκράτες, τον “πολιτισμό” του internetκαι της αγγλικής γλώσσας ( την οποία τα χείλη της νύν υπουργού παιδείας Diamandopoulou προέτειναν άλλοτε ως επίσημη γλώσσα του ( ανθ) ελληνικού κράτους).
Μήπως όμως διακρινόμαστε σήμερα για το πολιτικό μας ήθος και την αρετή μας ; Μήπως διδάσκουμε την ανδρεία και την σωφροσύνη ; την φρόνηση και την δικαιoσύνη ; Αντίθετα κάθε ηθική αξία κατέρρευσε μπροστά στην γιγάντωση του επιθυμητικού μέρους της ψυχής μας. Γεμίζουμε κι εμείς το πιθάρι με τρύπιο κόσκινο σαν τις Δαναϊδες στον Άδη και το πιθάρι των επιθυμιών δεν γεμίζει. Υπερκατανάλωση και δουλεία. Φρόνημα ταπεινό και ευτελές, «βαρβαρικό», όπως θα έλεγαν οι πρόγονοί μας. Βαρβαρικό θα πή μή ανθρώπινο, ανάξιο της ανθρωπίνης μορφής. Αυτό είναι που εξυπηρετεί τους εξουσιαστές μας.
Ποιά είναι η σχέση μας σήμερα με την ελευθερία, όταν κινούμαστε ανάμεσα στην δουλεία και την ασυδοσία ; Ποιά είναι η σχέση μας με την αρετή σαν άτομα και σαν κοινωνία ; Ποιά η σχέση μας με τη γνώση όταν η βιομέριμνα αναλίσκει τον περισσότερο χρόνο μας και ότι απομένει το αναλίσκει η φθηνή δια-σκέδασις ( o διασκορπισμός των ψυχικών μας δυνάμεων, αντί της ψυχαγωγίας, αγωγής δηλαδή της ψυχής) ; Ποιά η σχέση μας με το κάλλος, όταν παραμορφώσαμε την ωραιότερη πόλη του κόσμου σ’ αυτό το μεγαλοπολιτικό, κοσμοπολιτικό τερατούργημα ; Ποιά η αγάπη για την πατρίδα όταν ανταγωνίζωνται ποιός θα την λοιδωρήση περισσότερο, αυτήν και τα σύμβολά της, διότι ο εθνομηδενισμός είναι του συρμού ; Ποιός ο σεβασμός των νόμων, όταν οι ίδιοι οι νομοθέτες τους παραβαίνουν, όταν οι νόμοι είναι τόσο πολλοί ώστε σιωπηρώς υποδεικνύουν δια του πλήθους τους την επικρατούσα ανομία ; Ποιός ο σεβασμός της Φύσεως, όταν μαγαρίζουμε θάλασσες, λίμνες και ποτάμια, όταν καίμε δάση, όταν βιομηχανοποιούμε μέχρι και τα έμψυχα, όταν χάριν της λεγόμενης ανάπτυξης μολύνουμε τον αέρα που αναπνέουμε, όταν χάριν του κέρδους βιάζουμε την γή να παράγη πολλαπλάσια παραγεμίζοντάς την λιπάσματα ; Ποιά η ευσέβεια πρός το Θείον, όταν ο ίδιος ο άνθρωπος, ο φέρων τον θείον σπινθήρα εντός του οδηγείται να γίνη ένας αριθμός, μία οικονομική μονάδα, όταν χάριν της όποιας δογματικής πίστεως και της εξαπλώσεώς της δια του προσηλυτισμού πολτοποιούνται πολιτισμοί, όταν το θειότερον όλων ο η Φύσις υβρίζεται και ο Κόσμος δεν κατανοείται σαν τίποτα περισσότερο από υλικά συσσωματώματα, όταν στον Ουρανό στον οποίο πρέπει να κοιτάμε ως άνω θρώσκοντες, δηλαδή άνθρωποι, δεν σηκώνουμε πια το βλέμμα μας γιατί σαν άλλα τετράποδα κοιτάζουμε πάμτα στα πόδια μας βυθισμένοι στη βιομέριμνα και την υλοφροσύνη ; Και πάνω απ’ όλα ποιά η σχέση μας με την ίδια την Παιδεία, όταν την απονοηματοδοτήσαμε πλήρως, ταυτίζοντάς την με την εκπαίδευση, όρο που πρέπει να απευθύνεται μόνον στα άλογα ζώα και μάλιστα την δια βίου εκπαίδευση, το όραμα του νέου μας υπουργείου, ώστε ο άνθρωπος ποτέ να μήν ξεφύγη από την μιζέρια που του επιβάλλουν οι άθλιοι εκπαιδευτές του, ποτέ να μήν του μείνη χρόνος να ανοίξη ένα πραγματικό βιβλίο, να αγγίξη έστω και λίγο την πραγματική σοφία.
«Δυστυχής ! Παρηγορία
Μόνη σου έμενε να λές
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαίς».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Είναι γυμνή λοιπόν η «ημετέρα παιδεία». Είναι η Μέδουσα που απολιθώνει καθημερινά το ελληνικό DNA, και ρίχνει στη λήθη την ψυχή των Ελλήνων. Μακάρι αυτοί που την επικαλούνται να αποφάσιζαν να ξαναφέρουν τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική παιδεία στην Ελλάδα, ώστε να μεθέξουμε όλοι μας και να λάβουμε από το ανέσπερο ελληνικό της φώς, από τα αθάνατα νάματα των πηγών της. Μακάρι να μας έδιναν πίσω σ’ εμάς τους Έλληνες αυτή την κληρονομιά μας, που αδίκως μας εστέρησαν, και όταν μεθέξουμε εμείς πρώτοι της ημετέρας παιδείας των ημετέρων προγόνων, τότε το ξανασυζητάμε για τον πολυπολιτισμό ( άν και είναι προφανές ότι δεν θα χρειασθή).
Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΔΑΜΑΣ.
Η φυσική κατάστασις ενός σώματος, του οποίου τα μόρια έχουν ακανόνιστη μή γεωμετρική διάταξη, ονομάζεται άμορφος κατάσταση. Τα σώματα που ευρίσκονται σε άμορφο κατάσταση ονομάζονται άμορφα και αυτά. Γενικώτερα, η ύλη που τελεί σε άμορφο κατάσταση ονομάζεται άμορφος ύλη.
Η άμορφος ύλη τείνει πάντοτε να μεταβληθή σε μορφική, να μεταβή δηλαδή σε στερεά μορφή. Το σύνολο των διεργασιών που απαιτούνται κατ’ αυτήν την μετάβαση ονομάζεται κρυστάλλωσις.
Η κρυσταλλική ουσία παρουσιάζει στην ατομική της δομή εσωτερική διάταξη και κανονικότητα στις τρεις διαστάσεις του χώρου και βάσει αυτής της διατάξεως διακρίνεται από την άμορφο ύλη, η οποία παρουσιάζει ομοιομορφία σε όλα τα σημεία της και τις ιδιότητές της.
Και ο μέν κρύσταλλος είναι στερεά ουσία με καθορισμένο γεωμετρικό σχήμα, πολυεδρικό, η ύλη του δηλαδή τελεί εν πλήρει τάξει, ενώ η άμορφος και ομοιόμορφος ύλη αποτελείται από μόρια σε ακανόνιστη, μή γεωμετρική διάταξη, τελεί δηλαδή εν αταξία.
Πρόκειται άρα στην μία περίπτωση για τάξη, διαφοροποίηση και μορφή, με άλλα λόγια «κόσμο», ενώ στην άλλη για αταξία, ομοιομορφία ( αδιαφοροποίητον) και αμορφία, «ακοσμία». Ένα απλό παράδειγμα είναι ο άνθραξ, τον οποίο σε άμορφο κατάσταση συναντάμε ως απλό άνθρακα ή λιθάνθρακα ή πετρέλαιο, ενώ στην έμμορφο, κρυσταλλική του μορφή αποτελεί το αυτόχθον και αμιγές στοιχείο, που ονομάζεται αδάμας.
Αν αυτά τα ανάγουμε κατ’ αναλογίαν στην ανθρώπινη «ύλη» και τα άτομά της τους ανθρώπους, θα παρατηρήσουμε τα εξής :
α) η διαδικασία της κρυσταλλώσεως της ύλης ισοδυναμεί με την διαδικασία εκείνη της μορφοποιήσεως / διατάξεως / οργανώσεως της ανθρωπίνης κοινωνίας, που οδηγεί στον πολιτισμό.
β) η κρυσταλλική διατεταγμένη αμιγής ύλη ισοδυναμεί με τους δομημένους, ομογενείς, ομονοούντες, ομότροπους, συντεταγμένους οργανισμούς, που ονομάζονται έθνη, εκ της εξειδικεύσεως των οποίων απορρέει ο πολιτισμός.
γ) η άμορφος ασύντακτος και άτακτος ύλη ισοδυναμεί προς μία ανθρώπινη αδιαφοροποίητη σούπα, μία πανσπερμία ανθρώπων, που τεχνηέντως και καταλλήλως ωθούνται να αποτελέσουν ενός τύπου τεχνητή «κοινωνία» και να μετάσχουν κατά τι ενός κοινού –λεγομένου- «πολιτισμού».
Έτσι λοιπόν οι συλλογικοί φορείς, δηλαδή τα έθνη, αποδομούνται σκοπίμως, ώστε τα άτομα, ελευθερωμένα από την διάταξη και τη δομή του εκάστοτε έθνους, να αποβάλλουν την ιδιαίτερή τους μορφή και δυναμικότητα και να περιπέσουν στην τεχνητή ομοιομορφία της εντροπίας, της αταξίας δηλαδή και της ατομικότητος.
Οι κρύσταλλοι όμως δεν αναπτύσσονται μεμονωμένοι. Αντίθετα βρίσκονται ο ένας κοντά στον άλλο δημιουργώντας συσσωματώματα. Έτσι και ο πολιτισμός δεν δημιουργείται από ανθρώπινες μονάδες ατάκτως ειρημμένες, αλλά από συγγενείς διατεταγμένες μονάδες που αποτελούν μεταξύ τους πόλιν και όχι πληθυσμό.
Ο πολιτισμός πρωτίστως απαιτεί πόλιν και κοινωνία. Η πόλις δηλαδήκοινωνεί των κοινών, κοινής ψυχής και νού, κοινής συνείδησης, μνήμης και διανοίας, κοινού παρελθόντος και μέλλοντος, κοινών σκοπών, στόχων και πόθων, κοινών αρετών, αλλά και ελαττωμάτων, κοινών δεινών, κοινών ελπίδων, κοινής αντίληψης και κοσμοθεωρίας, κοινών τρόπων και ηθών, κοινών ενστίκτων και αισθημάτων και χαρακτήρος, κοινής εν ολίγοις φυλετικής ψυχής, κοινής φυλετικής συνείδησης και φυλετικού ασυνειδήτου, κοινού αίματος, δεσμών δηλαδή ψυχής και σώματος.
ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Η «πόλις» είναι το έμψυχο δυναμικό, το σύνολον των πολιτών που την απαρτίζουν ( ενώ άστυ και πόλισμα τα οικήματα που απαρτίζουν την πόλιν), το σύνολο των πολιτών που έχουν πολιτικά δικαιώματα. Πολιτεία είναι το σύνολον των θεσμών με τους οποίους κυβερνάται η πόλις, αλλά κατ’ επέκτασιν και η σχέση του πολίτη πρός το κράτος, την πόλιν, που λαμβάνει και την έννοια του κράτους. Η πόλις δεν μπορεί από την φύση της να γεννήση πολυ-πολιτισμό, αλλά μόνον πολιτισμό, και όπως είδαμε παραπάνω, έναν ενιαίο και ομοιογενή πολιτισμό, ως όλον η ιδία ομογενές και ομόπνοον. Αποτελεί ανόητο νεολογισμό η λέξις πολυπολιτισμός, γιατί κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Το στίβαγμα των ανομοίων έχει ως μόνο αποτέλεσμα την δυσαρμονία, την εντροπία, και ο πολιτισμός δεν γεννάται από την δυσαρμονία, αλλά αντιθέτως από την αρμονία, διότι ο πολιτισμός είναι τάξις, είναι κόσμος, δηλαδή κόσμημα, έργο του ανθώπινου πνεύματος.
Είναι ψεύδος λοιπόν ο πολυπολιτισμός. Υπάρχει όμως κάτι άλλο που είναι αληθινό, η οικουμενικότης του πολιτισμού. Η διάδωσις του πνευματικού πολιτισμού πέραν των χωρικών του ορίων αποδεικνύει την οικουμενικότητα των αξιών του. Η πόλις, η κάθε πόλις ( με την έννοια του κράτους, του έθνους κράτους), είναι το λίκνον του δικού της πολιτισμού, η εστία του. Από εκεί ως εθνική μονάδα συμμετέχει στον Παγκόσμιο Πολιτισμό και από εκεί μεταλαμπαδεύει όσες από τις αξίες της έχουν οικουμενικότητα.
Αυτή η οικουμενικότης του Πνεύματος και του Πολιτισμού δεν είναι παγκοσμιοποίηση, δεν είναι στίβαγμα ανθρώπων και ισοπέδωσις αξιών, δεν είναι γκρέμισμα των ιδιαιτεροτήτων και αποδόμησις των εθνών, δεν είναι μία σούπα θλιβερών ανθρώπων χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον, δεν είναι άτομα στιβαγμένα σε μία ( α)κοινωνία ατόμων, μία ( α)κοινωνία ( α)πολιτών, μία ( α)κοινωνία οικονομικών μονάδων. Αντιθέτως, αυτή δεν αντιμάχεται, αλλά σέβεται τα έθνη και την ιστορία τους, το παρελθόν και το μέλλον τους, την ταυτότητά τους και το δικαίωμά τους να έχουν εστία, πατρίδα, αυτεξουσιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία, να έχουν τη γή τους όπου ριζώνουν για να ανθίσουν τον δικό τους πολιτισμό, με ομοψυχία και ομόνοια, με ελευθερία. Επιθυμεί την ειρηνική συνύπαρξη των εθνών και την αλληλεγγύη. Επιθυμεί την ειρηνική και αβίαστη διάδωση των αξιών και των αγαθών του πολιτισμού και την συνεργασία των λαών σε ένα Παγκόσμιο Πολιτισμό πνευματικό και ανώτερο. Επιθυμεί την πρόοδο της ανθρωπότητος και την εξέλιξή της προς τον σκοπό της υπάρξεώς της, ενώ παράλληλα σέβεται το δικαίωμα κάθε έθνους να αυτοδιαχειρισθή αυτή την εξέλιξη, όπως και το δικαίωμά του να βιώνη διαφορετική φάση εξέλιξης από τα άλλα.
Γίνεται πολύς λόγος σήμερα για την κοινωνία των πολιτών, την κοινωνία των ατόμων και των ατομικών δικαιωμάτων. Μία κοινωνία των ανομοίων, των στιβαγμένων, μιά κοινωνία χωρίς ισχυρούς δεσμούς, μία κοινωνία όπου το άτομο υπερέχει της ομάδος και το ατομικό συμφέρον υπερέχει του συλλογικού. Μία κοινωνία του Εγωϊσμού. Μία συνάθροισις ατόμων, που αποτελεί μάζα, σύνολον ανομοιογενές και ασύστατο και όχι Όλον. Είναι η γνωστή τακτική του «Διαίρει και βασίλευε». Το βλέπουμε και στο ζωϊκό βασίλειο. ¨Οταν ένα λιοντάρι επιτίθεται σε μία αγέλη ζώων, αυτά λόγω του πλήθους τους θα μπορούσαν να το αντιμετωπίσουν και να το τρέψουν σε φυγή. Επειδή όμως σκέπτονται μόνο ως άτομα και όχι ως ομάδα γίνονται εύκολη λεία. Το ίδιο επιθυμούν τώρα οι «κυρίαρχοι» του κόσμου να κάνουν και στους ανθρώπους. Μία ανθρωπότητα από άτομα, απάτριδες και ανέστιους, έρμαια στις διαθέσεις τους. ( Άς θυμηθούμε τον μύθο του Ανταίου . Ο Ανταίος έπαιρνε δύναμη από τη γή μητέρα του κάθε φορά, που ακουμπούσε στο χώμα της. Ο Ηρακλής χρειάσθηκε να τον σηκώση ψηλά, να μήν πατά το μητρικό χώμα για να τον νικήση).
Μία σούπα ατόμων, χωρίς συνείδηση του όλου, χωρίς δεσμούς, όπου ο καθένας σκέφτεται τον εαυτό του και το κακώς εννοούμενο συμφέρον του, ξεχνώντας ότι το άτομο αποτελεί μέρος του όλου και όταν το όλον καταρρέει, καταρρέουν και τα άτομα μαζί του. Αυτό ακριβώς κάνουν και τα καρκινικά κύτταρα. Ο καρκίνος περιγράφει την σύγχρονη ( α)κοινωνία και ίσως δεν είναι τυχαίο, που είναι η νόσος της εποχής μας. Τα καρκινικά κύτταρα είναι κύτταρα του οργανισμού που εγωϊστικά φερόμενα κατατρώγουν τον οργανισμό για να πολλαπλασιασθούν εκείνα. Στο τέλος βέβαια αφού εξοντώσουν πλήρως τον ξενιστή τους, καταστρέφονται κι αυτά μαζί του. Τα κύτταρα του έθνους είμαστε εμείς. Όσο θα ζη αυτό θα ζούμε κι εμείς μαζί του. Είναι ο φορέας μας ανά τους αιώνες, το μέσον δια του οποίου μετέχουμε όσης αθανασίας μπορούν να μεθέξουν τα θνητά όντα, δημιουργώντας από θνητά άτομα αθάνατο το γένος. Η καταστροφή του σημαίνει ένα μόνο πράγμα, τον Θάνατο.
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ.
Σε τέτοιες αφασικές κοινωνίες επιθυμούν να μετατρέψουν τους λαούς. Η ίδια η λέξις «κοινωνία» αποτελεί κοινότητα, συν-αδελφότητα αποτελουμένη από «κοινωνούς» συντρόφους ( συν + τροφή, ανατροφή), συμμετόχους εις το «κοινόν» του γένους και της ανατροφής. Η ίδια η σοφή ελληνική γλώσσα δείχνει πόσο παράλογη είναι μία κοινωνία α-κοινωνήτων, μή δυναμένων δηλαδή να «κοινωνήσουν» και να «συν-εργήσουν» λόγω της φυλετικής και πολιτιστικής τους ανομοιότητος. Μία τέτοια χαλαρών δεσμών πολυεθνική και απολιτισμική σούπα, χωρίς εθνικές επικράτειες, με μοναδικό συνεκτικό της στοιχείο την υλοφροσύνη είναι ο επιδιωκώμενος στόχος των παγκοσμιοποιητών. Έτσι αυτοί εύκολα και χωρίς εμπόδια, χωρίς αντίσταση θα υποτάξουν τον κόσμο στην επιρροή και την κυριαρχία τους.
Η χαλάρωση όμως των εθνικών επικρατειών, εγκυμονεί και άλλους μεγάλους κινδύνους. Είναι ο Δούρειος ίππος, μέσω του οποίου οι μειονότητες μπορεί να εμβολήσουν εκ των έσω τις κοινωνίες που τις φιλοξενούν, ασκώντας αφενός διαβρωτική δράση στις υφιστάμενες πολιτισμικές αξίες και αφετέρου ανατρεπτική και συνωμοτική δράση, είτε αφεαυτού τους ως εσωτερικό προλεταριάτο αλλοεθνών και αλλοπολιτιστικών ( πχ αρχαία Ρώμη), είτε χειραγωγούμενες από έξωθεν κέντρα ( παράδειγμα η μειονότητα της Θράκης και τουρκικό κόμμα της Βουλγαρίας).
Η Τουρκία σήμερα παρουσιάζεται πολυπρόσωπη. Άλλοτε υποδύεται την δυτική ευρωπαϊκή χώρα κι άλλοτε επιχειρεί να φανή σαν ισλαμική χώρα, σύμμαχος και προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων. Και πάντα ονειρεύεται να ενώση σε ένα ενιαίο Παντουρκικό κράτος όλους τους τουρκικούς λαούς της πρώην ΕΣΣΔ. Ο στόχος είναι ένας και πολύ πιθανός, μία νέα μεγάλη νεο-οθωμανική αυτοκρατορία που θα καταλάβη την Ευρώπη είτε κατακλύζοντας τις ευρωπαϊκές πόλεις με τους εποίκους της σαν ευρωπαίους πολίτες, είτε με πόλεμο, προδοτικό πόλεμο, ανοίγοντας τις κερκόπορτες εκ των ένδον. «Με 5 εκατομμύρια μετανάστες Τούρκους στην Ευρώπη, είμαστε ήδη στην Ευρώπη ανεπίσημα», είπε ο Ερντογάν στην ισπανική εφημερίδα Ελ Παίς πρίν λίγες μέρες. Η βαρβαρική απειλή είναι ξανά εμπρός των τειχών.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα ο διεθνιστικός, διακομματικός κύκλος που έχει καταλάβει την εξουσία είναι και νεο-οθωμανικός. Επιθυμεί την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη και μάλιστα την έχει διακηρύξει ως εθνική πολιτική της Ελλάδος. Επιθυμεί να «ελληνοποιήση» εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους και να τους παραχωρήση το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, ώστε σύντομα να δούμε όχι μόνο τουρκική μειονότητα, αλλά και τουρκικό κόμμα στην Ελλάδα, διότι οι μουσουλμάνοι εν Ελλάδι ως γνωστόν χειραγωγούνται εκ της Τουρκίας. Επιθυμεί μάλιστα να τους κατατάξη και στον στρατό, ναι, στον ελληνικό στρατό, ώστε να βάλη τον λύκο να φυλάη τα πρόβατα. Σε μία σύρραξη με την Τουρκία, η οποία θα γίνη κάποια στιγμή στο μέλλον, ή και με την Αλβανία, ποιός θα πολεμήση ποιόν ; Είναι προφανής η απάντηση. Δημιουργούν εσωτερικό μέτωπο, βάζουν τους εχθρούς εντός των πυλών. Ετοιμάζουν την νέα Άλωση. Και αυτό ένα όνομα έχει μόνο. ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ.
Η Ελλάς αυτή τη στιγμή πολιορκείται. Η πρωτεύουσα τελεί υπό κατάληψιν, η επαρχία σε ωρισμένα μέρη έχει περισσότερους αλλοδαπούς παρά Έλληνες. Ένας στρατός εισβολής έχει εισέλθει ύπουλα και σιωπηλά στη χώρα και περιμένει την ώρα.
Μαφία και Μυστικές υπηρεσίες έβαλαν πόδι στην Ελλάδα. Έχει γεμίσει η Ελλάδα καλάσνικωφ και χειροβομβίδες. «Ο UCK στην Ελλάδα», είχε τίτλο αθηναϊκή εφημερίδα προ ημερών, με αφορμή την μάχη των αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας με τους δύο κακοποιούς ( ;) Αλβανούς.
Αλλά δεν είναι μόνον οι «όμοροι» λαθρομετανάστες, είναι και οι αφρασιάτες, απαξάπαντες νέοι και μάχιμοι, ένας “στρατός” πολυεθνικός, αλλά κατά βάσιν ομόθρησκος, ένας στρατός ισλαμικός, που προωθείται από την Τουρκία και αποβιβάζεται καθημερινά από τους δουλεμπόρους στην Ελλάδα. Ένας στρατός έτοιμος να χτυπήση από μέσα όταν τον διατάξη ο Τούρκος πάτρονας και “προστάτης” των ομοθρήσκων του.
Οι ΜΚΟ βέβαια ( οι μή κυβερνητικές οργανώσεις) που ερήμην μας κυβερνούν ( παρανόμως και αντιδημοκρατικώς) αυτόν τον τόπο ( ξοδεύοντας πακτωλούς χρημάτων υπόπτου προελεύσεως) τα παραπάνω τα ονομάζουν ξενοφοβία και όσους σκέπτονται και ανησυχούν ξενοφοβικούς. Είμαστε κατ’ αυτούς μία ξενοφοβική κοινωνία, μία φοβική ( τί νεολογισμός !) κοινωνία. Έπρεπε κατά την άποψή τους να χαιρώμαστε με τον Εποικισμό της Ελλάδος, ήδη οιΈποικοι αποτελούν το 25% του πληθυσμού μας. Άντε να τους πείτε να μήν φτειάξουν τζαμιά και μιναρέδες και θα σας κηρύξη Τζιχάντ ο Καντάφι. Σε λίγα χρόνια έτσι όπως γεννούν θα είμαστε μειονότητα στην πατρίδα μας. Ο Παρθενών της Αθηνάς θα γίνη και πάλι τζαμί και θα ακούγεται ξανά ο ιμάμης κάτω απ’ τον γαλανό ουρανό μας. Αδίκως τους έδιωξαν οι Κολοκοτρώνηδες κι οι Καραϊσκάκηδες, αυτοί ξαναήρθαν και δεν έπεσε τουφεκιά, δεν άνοιξε ούτε μύτη, πρός αιώνια ντροπή μας και καταισχύνη μας!!!
«Η κατάρα που είχε αφήσει
Λίγο πρίν να αδικηθή,
Εις οποίον δεν πολεμήσει
Κι ημπορεί να πολεμή».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Οι Έποικοι όχι μόνο θα προσκαλέσουν με τη βοήθεια του ( ανθ)ελληνικού κράτους και όσους άφησαν πίσω στις πραγματικές τους πατρίδες, αλλά θα γεννούν, και με τον ρυθμό που γεννούν, τον πολλαπλάσιο από τον δικό μας και θα αυξάνωνται και θα πληθύνωνται και τελικώς θα κατακυριεύσουν την έλληνική γή. Οι αριθμοί θα κρίνουν το μέλλον. Εμείς οι γηγενείς θα γίνουμε μειονότητα στην πατρίδα μας. ( Τότε θα κινδυνεύσουμε να επέλθη και η αλλοίωσις του ελληνικού έθνους, αυτή που δεν επήλθε με τους Σλαύους του Φαλμεράυερ, γιατί πάντα στο παρελθόν εμείςείμαστε πολύ περισσότεροι).
Στο τέλος οι ανθέλληνες θα πετύχουν τον στόχο τους, την αντικατάσταση του πληθυσμού, έτσι ακριβώς όπως έγινε και στην Ίμβρο. Αυτός είναι ο στόχος τους, μία Ελλάδα χωρίς Έλληνες.
Σε μία τέτοια κρίσιμη στιγμή, όπου το ελληνικό έθνος αντιμετωπίζει θέμα ζωής και θανάτου, κάποιοι ονειρεύονται να δούν ξανά τζαμί τον Παρθενώνα, στα πλαίσια του πολυπολιτισμού, κάποιοι ονειρεύονται να κάνουν την Ελλάδα τον Δούρειο ίππο της Ευρώπης, στα πλαίσια της νεο-οθωμανικής εξάπλωσης, κάποιοι ισχυρίζονται ότι λύθηκε το δημογραφικό μας πρόβλημα ( Koutsikou-Giannakou) με την πολιτογράφηση αφρικανών, αφγανών, και άλλων αλλοεθνών επιδόξων Ελλήνων, κάποιοι επιχειρούν να σβήσουν την μνήμη μας καταργώντας τους εορτασμούς επετείων και τις τιμές των ηρώων προγόνων μας, κάποιοι μετατρέπουν την εθνική παιδεία σε ινστιτούτα ξενων γλωσσών και ιστοριών, κάποιοι αντιλαμβάνονται τον ελληνικό Πολιτισμό ως προϊόν εμπορεύσιμο ( και εκπορνεύσιμο) στα πλαίσια της τουριστικής ανάπτυξης ( πόσο καλά αποκαλύπτει την νοοτροπία σας το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού !!!).
Αυτοί με την βοήθεια των μέσων μαζικής προπαγάνδας ( που προβάλλουν ή αποκρύπτουν σύμφωνα με τα καλά και συμφέροντα της άρχουσας τάξης, διαμορφώνοντας το κλίμα, τις συνειδήσεις και την ψευδή πραγματικότητα), και συνεπικουρούμενοι από την επίσημη Εκκλησία ( που για μιά ακόμη φορά προδίδει το έθνος ενθυμουμένη τις τιμές που απελάμβανε επί οθωμανικής αυτοκρατορίας), επικαλούνται έναν ψευδοανθρωπισμό για τους δήθεν πρόσφυγες και τους αναξιοπαθούντες μετανάστες και φυσικά τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και δήθεν δεν έχουν άλλη πατρίδα.
Σκοπίμως γίνεται η σύγχισις της λέξης πρόσφυγας με την λέξη μετανάστης. Διότι άλλο πράγμα είναι ο πρόσφυγας, ο δικαιούμενοςπολιτικού ασύλου και άλλο ο οικονομικός μετανάστης. Και άλλο πράγμα ο νόμιμος μετανάστης και άλλο ο παράνομος. Μπερδεύουν επίσης σκοπίμως τους επαναπατρισθέντες ομογενείς με τους αλλοεθνείς λαθρομετανάστες. Ενώ λοιπόν επικρατεί αυτή η ( σκόπιμη) σύγχισις, καθώς και η πλήρης άγνοια των αριθμών, πόσοι δηλαδή είναι στην κάθε κατηγορία και συνολικά, εντελώς πραξικοματικά και χωρίς την συναίνεση του ελληνικού λαού, επιχειρούν να κουκουλώσουν όπως όπως το πρόβλημα, πρώτα “νομιμοποιώντας” και ύστερα πολιτογραφώντας τους εισβολείς και δημιουργώντας νέο ( α) κοινωνικό και εκλογικό σώμα. ( Στις προηγούμενες εκλογές η αποχή των Ελλήνων ψηφοφόρων καλύφθηκε από τις ψήφους του ενός εκατομμυρίου λαθρομεταναστών που «νομιμοποίησαν» και «ελληνοποίησαν» οι προηγούμενες κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων).
Αντιθέτως, το πρωταρχικό τους καθήκον είναι να σταματήσουν την συνεχή εισροή- εισβολή, να διαχωρίσουν τις ανωτέρω κατηγορίες, να δώσουν άσυλο σε όσους πραγματικά δικαιούνται και μόνον σ’ αυτούς, να διαχωρίσουν τους αδελφούς μας ομογενείς από τους ξένους και να τους αποδώσουν τα δικαιώματά τους, να βάλουν ποσόστωση στον αριθμό των ξένων μεταναστών που μπορεί να φιλοξενήση η χώρα, να απελάσουν τους υπεράριθμους, και να απελαύνουν στο μέλλον κάθε μή νομίμως εισελθόντα, αφού πρώτα ορίσουν την νομιμότητα, δημιουργώντας νομικό πλαίσιο για την μετανάστευση. Τότε μόνον, όταν η χώρα θα έχη μεταναστευτική πολιτική και δεν θα απειλείται, τότε μόνο θα είναι ώριμες οι συνθήκες να μιλήση κανείς περί της απονομής «ισοπολιτείας» και κάτω από ποιούς όρους και ποιές προϋποθέσεις.
Μας λένε για τα παιδιά των μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και δεν έχουν άλλη πατρίδα. Είδαμε ήδη ότι πατρίδα είναι η πατρική γή, είναι η «πατρώα χθών εμών γεννητόρων», όπως την αποκαλεί ο Ευρυπίδης, η μητρίς ( μήτηρ) όπως την αποκαλεί ο Πλάτων, είναι η γή των πατέρων/ προγόνων, η γή που γέννησε και έθρεψε και έθαψε τους προγόνους και ποτίσθηκε με τον ιδρώτα και το αίμα τους. Έχουν λοιπόν τα παιδιά αυτά πατρίδα, την γή των προγόνων τους. Άλλωστε και η Ελλάς χορηγεί ιθαγένεια στα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού. Είναι λοιπόν ψευδές το επιχείρημα ότι δεν έχουν τα παιδιά αυτά πατρίδα και ιθαγένεια. Κανείς δεν δικαιούται να λαμβάνη αυτομάτως και αυτοδικαίως την ελληνική ιθαγένεια εκτός και είναι Έλλην ως πρός το γένος, τουλάχιστον από τον ένα γονέα.
Άς δώσουν μία κάρτα μόνιμης παραμονής και κατά την ενηλικίωσή τους άς εξετασθή ξανά αυτό το θέμα. Πρέπει όμως ο νόμος να προβλέψη και το θέμα του αριθμού. Γιατί άν ο αριθμός των αιτουμένων είναι μικρός, η ρύθμισις είναι ευκολότερη. Άν όμως ο αριθμός είναι μεγάλος, τότε υπάρχει κίνδυνος για αλλοίωση της εθνικής ομοιογένειας και το κράτος οφείλει να την προστατέψη ( και όχι να λύση έτσι το δημογραφικό, που λέει και η Koutsikou-Giannakou).
Άλλωστε δεν μας λένε πώς αυτά τα παιδιά θα βιώσουν, όχι με τους άλλους, αλλά με τον ίδιο τον εαυτό τους, όταν θα έχουν απαρνηθεί τις ρίζες τους, τα ήθη, τις παραδόσεις τους, τη γή τους, το γένος τους, για να ζήσουν ψυχές κολοβομένες σε ξένη γή, εν μέσω ξένων ανθρώπων , εν μέσω ξένων ψυχών. Αυτό το ψυχικό κενό και τον πόνο του ξεριζωμού, δεν τον θεραπεύουν με νομοσχέδια, αντίθετα μόνον η φύσις μπορεί να τον εξαλείψη, όταν ο άνθρωπος/ πρόσωπο ζεί μέσα στον φυσικό εθνισμό του και αναπτύσει την προσωπικότητά του στα πλαίσια της φυλετικής του ψυχής. Εκεί εδράζεται ο φόβος της εξορίας, ο πόνος της ξενητειάς, αλλά και ο νόστος, ο επαναπατρισμός, το χώμα που φιλάει ο επαναπατρισθείς ως ικέτης.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Ακούσθηκε και ότι αποτελεί τάχα καθήκον απορρέον από την έννοια της Δημοκρατίας η χορήγησις πολιτικών δικαιωμάτων στους εισβολείς λαθρομετανάστες με το σκεπτικό, ότι εφόσον κατοικούν εδώ πρέπει και να απολαμβάνουν ισοπολιτείας.
Πρέπει να είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο, η οποία όχι μόνον δεν αποτρέπει τους εισβολείς, ούτε τους τιμωρεί, ούτε τους απομακρύνει, αλλά αντιθέτως τους μοιράζει ιθαγένεια, πολιτικά δικαιώματα, και επίδομα αλληλεγγύης. Και κάποιοι νοιώθουν μεγάλη υπερηφάνεια γι’ αυτό, διότι προτοτυπούμε πανευρωπαϊκώς ( όπως καυχώνται κυβερνητικά στελέχη) ή μάλλον παγκοσμίως, όπως θα λέγαμε εμείς.
Θα μπορούσε κανείς να πή πολλά για το θέμα αυτό, δεν χρειάζεται όμως. Άς αφήσουμε τους γεννήτορες της Δημοκρατίας να μιλήσουν και να μας πούν πώς πρέπει μία γνήσια δημοκρατική κοινωνία ανθρώπων που αγαπούν την πατρίδα τους και το έθνος τους, πώς πρέπει να αντιμετωπίσουν το θέμα της μετανάστευσης, που δεν είναι άλλωστε σημερινό. ( πηγές «Λεξικό των Ελληνικών και Ρωμαϊκών αρχαιοτήτων κατά Ουϊλλιέλμον Σμίθ» και Π. Κυριακόπουλος «Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο») .
Η Αθηναϊκή πολιτεία εδέχετο τους ξένους και εγγυάτο την προστασία ζωής, τιμής και ελευθερίας. Παραχωρούσε άσυλο και πολιτικά δικαιώματα στους καταδιωκομένους για τα πολιτικά τους φρονήματα. Ευνοούσε την εγκατάσταση των ξένων στην Αττική υπό τον όρο της αυστηρής τήρησης των σχετικών νόμων. Η είσοδος και η παραμονή στην Αττική ήταν επιτρεπτή μόνο στους κατόχους επισήμων εγγράφων, που πιστοποιούσαν την ταυτότητά τους.
Οι μονίμως ( και δια παντός) εγκατεστημένοι ξένοι ελεύθεροι πολίτες ελέγοντο μέτοικοι ( δηλαδή μετανάστες). Ξεχώριζαν από το πλήθος των ξένων και των περαστικών, γιατί ελάμβαναν άδεια παραμονής διαρκείαςυπό την προυπόθεση ότι θα πλήρωναν κανονικά το μετοίκιον ( 12 δραχμές ετησίως ή 6 άν επρόκειτο για χήρα). Αν δεν τηρούσαν αυτή την υποχρέωση προς την φιλοξενούσα πόλη ή άν αντεποιούντο των δικαιωμάτων του πολίτου, όχι μόνο εστερούντο την προστασία των νόμων, αλλά εγίνοντο δούλοι.
Ο νόμος τους έδινε δικαίωμα και προστασία για την διεξαγωγή κάθε είδους εμπορίου και βιομηχανίας. Άλλωστε, εν Αθήναις όλες οι εμπορικές υποθέσεις διεχειρίζοντο υπό των μετοίκων, γι’ αυτό και οι περισσότεροι εξ αυτών κατοικούσαν στον Πειραιά.
Οι μέτοικοι είχαν όλα τα δικαιώματα των Αθηναίων πολιτών, πλήν των πολιτικών. Δεν είχαν δικαίωμα εγκτήσεως γής ( το οποίο συνεδέετο με την ιδιότητα του πολίτου) Συμμετείχαν σε εισφορές και επίσης εστρατεύοντο. Έπρεπε ακόμη να έχουν έναν πολίτη Αθηναίο, ως «προστάτη», δηλαδή μεσίτη μεταξύ αυτών και της πολιτείας και εγγυητή για την διαγωγή τους.
Οι μέτοικοι μπορούσαν ενίοτε να αποκτήσουν ισοτέλεια ή ισοπολιτεία, ένεκα ευεργεσιών πρός την πόλη, με ψήφισμα της Εκκλησίας του Δήμου. Τότε αποκτούσαν δικαίωμα εγκτήσεως γής, ατέλεια και ιδίως ατέλεια μετοικίου, δικαίωμα επιγαμίας με Αθηναία και δικαίωμα να διενεργούν τις υποθέσεις τους άνευ προστάτου. Οι ισοτελείς όμως είναι αμφίβολον άν συμμετείχαν στην Εκκλησία του Δήμου.
Στην Εκκλησία του Δήμου ( την γενική δηλαδή συνέλευση των Αθηναίων πολιτών πρός συζήτησιν και ψήφισιν πραγμάτων που αφορούσαν στην πόλιν),ηδύναντο να μετέχουν όλοιοι κατά νόμον πολίται Αθηναίοι, που είχαν την κατάλληλη ηλικία και δεν ήταν καταδικασμένοι εις «ατιμίαν», στέρησιν δηλαδή της προστασίας των νόμων και κάθε πολιτικού διακαιώματος. ( Είναι ενδιαφέρον ότι «ατιμία» επεδικάζετο μεταξύ άλλων γιαδωροδοκία ( και στα δύο μέρη), για κατάχρηση δημοσίου χρήματος, για πρόδηλη δειλία στην υπεράσπιση της πατρίδος, κ.α. Η ατιμία σήμαινε πολιτικό θάνατο, ο «άτιμος» εστερείτο την προστασία των νόμων της πατρίδος του και κάθε πολιτικού του δικαιώματος. Ο ίδιος και η οικογένειά του και η περιουσία του ήταν ως μή υπάρχοντες για την πολιτεία, η δε ατιμία εκληρονομείτο εις τα τέκνα του).
Πολίτες ήσαν οι εκ γονέων αμφοτέρων πολιτών. Ακόμη πολίτες ήσαν οι λεγόμενοι εισποιητοί, στους οποίους απένειμεν η πόλις το προνόμιον αυτό και τους κατέτασσε εις τους δήμους και τις φυλές. Οι εισποιητοί πολίτες όμως δεν ήσαν ακριβώς ισότιμοι τοις εκ γενετοίς. Δεν επιτρεπόταν να πάρουν το αξίωμα ενός εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να μετέχουν ιερωσύνης.
Για να κάνουμε δηλαδή μία μικρή σύγκριση με την σημερινή κατάσταση :
α) Οι τότε μέτοικοι έμπαιναν νομίμως στην Αττική, με επίσημα έγγραφα, ενώ οι λαθρομετανάστες εισέρχονται παρανόμως και λαθραίως, πολλάκις χωρίς να φέρουν έγγραφα ή αφού πρωτίστως τα έχουν πετάξει.
β) Είχαν προστάτη εγγυητή, ενώ σήμερα δεν έχουν κανένα. Οι τρείς συστατικές επιστολές που εισηγείται το νέο νομοσχέδιο δεν αποτελούν εγγύηση, δηλαδή ανάληψη ευθύνης για κάθε συνέπεια.
γ) Εγκαθίσταντο μόνιμα με την οικογένειά τους, έχοντας επιλέξει την Αθήνα, ως θετή πατρίδα, ενώ σήμερα έρχονται στην Ελλάδα τυχοδιωκτικά για να πάνε στην Ευρώπη και παγιδεύονται εδώ, ενώ συνήθως είναι μονήρεις, άρρενες και περιέργως όλοι σε ηλικία στρατεύσιμη.
δ) Ασκούσαν επαγγέλματα που η αθηναϊκή πολιτεία επιθυμούσε να τα ασκούν οι μέτοικοι και επ’ ουδενί δεν ήταν άεργοι ή άνεργοι ή ανειδίκευτοι, ούτε έπαιρναν εργασίες των Αθηναίων.
ε) Επλήρωναν μετοίκιον, ενοίκιον δηλαδή για την φιλοξενούσα χώρα, η οποία τους παρείχε φιλοξενία και προστασία. Σήμερα όχι μόνον δεν πληρώνουν τίποτα, αλλά τους πληρώνουμε επιβαρύνοντας το κόστος των υποδομών μας ( σχολεία, νοσοκομεία, μεταφορές κλπ)
στ) Επλήρωναν εισφορές όπως και οι Αθηναίοι, δηλαδή φόρους. Σήμερα στρώνουν την κουρελού τους και μήν τους είδατε.
ζ) Δεν είχαν δικαίωμα εγκτήσεως γής. Σήμερα ο καθένας που έχει τα χρήματα μπορεί να αγοράση ελληνική γή είτε είναι μετανάστης εξ Ανατολής, είτε είναι Ευρωπαίος εταίρος, και γενικά η ελληνική γή η ποτισμένη με αίμα πωλείται επί χρήμασι.
η) Δεν είχε δικαίωμα να εξαγάγη την περιουσία του πρίν την πάροδο 20 ετών. Σήμερα έρχονται, δουλεύουν, παίρνουν τα ελληνικά χρήματα και τα στέλνουν στην πατρίδα τους, εξάγοντας 12 δις ευρώ ετησίως.
θ) Για να τιμηθή με ισοτέλεια ή ισοπολιτεία έπρεπε εκτός όλων των ανωτέρω να προσφέρη μεγάλη ευεργεσία ή ανδραγαθία στην πόλη και πάλι ήταν εισποιητός και όχι εκ γενετοίς πολίτης, δηλαδή η πολιτογράφηση δεν
ισοδυναμούσε με ιθαγένεια ( πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν ιθαγένεια είναι το γένος ;).
ι) Η επιγαμία με Αθηναία ήταν προνόμιο ισοτέλειας, ισοπολιτείας επί τιμή, ενώ σήμερα η πολιτεία αδιαφορεί, ενώ η χριστιανική εκκλησία όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά και ευνοεί μεικτούς γάμους, αρκεί ο μετανάστης να είναι ή να βαπτισθή χριστιανός, υπερκαλύπτοντας το γένος και την ελληνικότητα, με τον πολυεθνικό χριστιανικό χαρακτήρα.
κ) Τα τέκνα. Κανένα τέκνο δεν γινόταν πολίτης άν προτίστως οι γονείς δεν ήσαν πολίτες. Σήμερα κάποιοι επιθυμούν να γίνεται Έλλην πολίτης και μάλιστα όχι μόνον πολίτης, αλλά και ιθαγενής, όποιος ( ξε)γεννιέται στην Ελλάδα. Ουρά θα κάνουν οι έγκυοι εξ Ασίας και Αφρικής για να γεννήσουν σε ελληνικό έδαφος.
λ) Όποιος δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του ( μετοίκιον) ή αντεποιείτο δικαιώματα πολίτου ( χωρίς να είναι) επωλείτο ως δούλος. Σήμερα όχι μόνον δεν απαιτεί η πολιτεία τα δικαιώματά της, αλλά ο καθένας μπαίνει στην χώρα, βολεύεται σαν να είναι τσιφλίκι του, και περιμένει και το επίδομα ελληλεγγύης.
μ) Η διαγωγή των μετοίκων ήτο υπό τον έλεγχον της πολιτείας μέσω του προστάτου. Η παρανομία δεν ήταν ανεκτή. Σήμερα η παρανομία ξεκινά από τη λαθραία είσοδο/ εισβολή, την παράνομη εμπορία, την μή καταβολή φόρων, μέχρι την αυξημένη εγκληματικότητα, ποσοτικώς και ποιοτικώς, που έχει σαρώσει την ελληνική κοινωνία.
Τί συμβαίνει λοιπόν ; Μήπως το λίκνον της Δημοκρατίας, η πόλις της θεάς της Σοφίας, περίμενε τους νεοέλληνες ανθέλληνες, διεθνιστές και εθνομηδενιστές ψευδοδημοκράτες για να του κάνουν μαθήματα περί δημοκρατίας ; Οποία φαυλότης και αναισχυντία.
Ακούσθηκε και το άλλο. Ότι το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα μετά την σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους δεχόταν όποιον ήθελε να γίνη Έλλην πολίτης, αρκεί να ήταν χριστιανός.
Κατ΄αρχάς λοιπόν είναι προφανές ότι ρητώς αποκλείει τους μουσουλμάνους από τους οποίους υπέφερε το έθνος για 400 χρόνια και τους οποίους εξεδίωξε χύνοντας πολύ αίμα.
Αλλά άς το δούμε και λίγο ευτράπελα. Πόσο πιθανό ήταν την εποχή εκείνη να εμφανισθούν χριστιανοί ή επίδοξοι χριστιανοί από την Γκάνα, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία, το Ιράκ, την Ιορδανία, το Μπαγκλαντές, την Κίνα και γενικώς από κάθε μέρος της Ασίας και της Αφρικής και να θελήσουν να «γίνουν» Έλληνες ; Μας δουλεύετε ; Είστε και συνταγματολόγος ( που εμφανίσθηκε στην εκπομπή Ανιχνεύσεις της ΕΤ3). Έχετε δεί τον χάρτη του τότε ελληνικού κράτους ; Μήπως όλα τα γύρω γύρω ήταν ελληνικά εδάφη που ήταν ακόμη αλύτρωτα, κατεχόμενα ; Μήπως ήταν πολύ πιο πιθανό ότι οι γύρω εν κατοχή ακόμη τελούντες μονίμως εγκατεστημένοι, ριζωμένοι εκ παλαιόθεν και ελληνόφωνοι και χριστιανοί, ήταν πραγματικά Έλληνες το
γένος, και κάποιοι εξ αυτών επιθυμούσαν να ενταχθούν στο νεοσύστατο κράτος ;
Ντροπή. Οι πρόγονοι εκείνοι, όχι μακριά, λίγες γενιές πιο πίσω, ελευθέρωσαν το έθνος από την δουλεία, ονειρεύθηκαν το νέο ελληνικό έθνος κράτος και την εθνική παλιγγενεσία, και σήμερα υβρίζετε την μνήμη τους, το αίμα τους, το χώμα που τους σκεπάζει, διαστρέφοντας τις σκέψεις και τις πράξεις τους, ότι δήθεν έχυσαν τόσο αίμα για να φτειάξουν ένα κράτος όχι ελληνικό, αλλά πολυεθνικό και μπάσταρδο.
«Τότε εσήκωνες το βλέμμα
Μές στα κλάματα θολό,
Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
Πλήθος αίμα Ελληνικό».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Την ίδια στιγμή μία άλλη γνωστή κυρία και μή εξαιρετέα ( Dragona) τους κατηγορεί για ... ελληνικό εθνικισμό που διετάραξε την πανοθωμανική ειρήνη. Αποφασίστε λοιπόν, τί ήταν οι αγωνιστές του 21, εθνικιστές ή διεθνιστές ; Τί σας βολεύει καλύτερα ;
Το δίκαιον του αίματος όμως που τόσο πολύ λοιδωρείτε, μήν χαίρεστε, διότι το φυλάσσουν άγρυπνοι φύλακες, οι αείζωες και αρχέγονες, οι φοβερές και τρομερές Εριννύες. Ποτέ, κανείς δεν τους ξέφυγε, όσο κι άν φαίνεται ότι αργούν, όσο κι άν φαίνεται ότι σιωπούν, όσο κι άν φαίνεται ότι δεν βλέπουν. Έστιν Δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά. Και είναι αυτές της Δίκης επίκουροι, οι πανάρχαιες, οι απροσόρατες, βαρυαλγείς Εριννύες, η Τισσιφόνη, η Αληκτώ και η Μέγαιρα, αυτές που θα στοιχειώσουν τον ύπνο και τον θάνατο, όσων αδιάντροπα υβρίζουν το ελληνικό αίμα, που έχει ποτίσει σαν υπερτάτη χθόνια θυσία την ιερή, την πανάμωμη ελληνική γή.
«Α! Τί νύκτα ήταν εκείνη
Που την τρέμει ο λογισμός ;
Άλλος ύπνος δεν εγίνει
Πάρεξ θάνατου πικρός».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Υπάρχουν ακόμα αφελείς που πιστεύουν στην συνέχεια του αίματος ; Ναι λοιπόν κεAlevi-Zatos. Πιστεύουμε στην συνέχεια του ελληνικού αίματος, του δικού μας όμως, όχι του δικού σας. Γιατί το δικό μας νερό δεν γίνεται, για το δικό σας εσείς ξέρετε. Άλλωστε, δεν αρκεί να είσαι Έλλην, πρέπει να είσαι και Φιλέλλην, να αγαπάς την Ελλάδα και τους Έλληνες, να αγαπάς την πατρίδα και το έθνος, να «νοιώθης τους προγόνους στο αίμα σου», που έλεγε κι ο Καζαντζάκης.
Η ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ ΝΕΩΤΕΡΙΣΜΩΝ.
Σε μία από τις συζητήσεις που έγιναν στην τηλεόραση για το θέμα της ιθαγενείας και της ψήφου, ένας εκ των ομιλητών είπε ότι άν δεν βιασθούμε και εξετάσουμε το ζήτημα με προσοχή δεν θα χάσουμε τίποτα, άν όμως βιασθούμε η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη.
Και πράγματι η εισήγησις νεωτερισμών πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή, πόσο μάλλον, όταν αυτό που διακυβεύεται είναι η συνέχεια του έθνους. Δείτε τί νομοθέτησε στην πόλη των Λοκρών ( πόλις της Μεγάλης Ελλάδος, Κάτω Ιταλία) ο Ζάλευκος τον 7ο αιώνα πΧ.
Αν κάποιος ( των Λοκρών) επιθυμεί να θέση νέον νόμον, να νομοθετή έχων τον βρόχον στον τράχηλο, και εάν μεν κριθή ο νόμος καλός και χρήσιμος ( για την πόλιν) ζεί και απέρχεται, αλλιώς θανατώνεται με το τράβηγμα του βρόχου.
( Π.Κυριακόπουλος, Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο, παραπομπή Δημοσθένης κατά Τιμοκράτους, 139)
Όποιος προτείνει καινούργιο νόμο, πρέπει να κάνη την πρόταση αυτή με τη θηλειά στον λαιμό, ώστε άν δεν πείση τους πολίτες ότι τροποποιείπρος μεγάλη ωφέλεια της κοινότητος το αρχικό νομικό καθεστώς της πόλεως, τότε να βγή από τη μέση αμέσως με την αγχόνη ( Στοβαίου Ανθολόγιον, Περί Πατρίδος, 36, Ιεροκλής, Πώς πατρίδι χρηστέον).
Πρέπει λοιπόν να μας πείσετε ότι το νομοσχέδιό σας είναι καλό και χρήσιμο για την πόλιν, μεγάλη ωφέλεια της κοινότητος, της Ελλάδας και των Ελλήνων, τώρα και στο μέλλον. Διότι νομίζουμε ότι είναι μέν καλό και χρήσιμο για τους εποίκους, για τους “ελληνοποιημένους”, τους ψευδοέλληνες φίλους σας, αλλά όχι για την Ελλάδα, όχι για τον ελληνικό λαό, όχι για ελληνικό έθνος, το οποίο άλλωστε παντελώς απροκάλυπτα, φανερά και αδιάντροπα αγωνίζεσθε να εκμηδενίσετε.
Δεν σας ζητάμε να βάλετε τον βρόχο στον τράχηλο μόνοι σας. Αυτό θα απαιτούσε αυτογνωσία και φιλότιμο, ελληνικά και τα δύο. Πρέπει όμως να σας θυμίσουμε ότι θα δώσετε λόγο και για τα δύο, τις πράξεις και τις προθέσεις σας. Στον κόσμο αυτό, όπως μας είπαν οι σοφοί μας οι πρόγονοι, σύνθρονος του Διός είναι η Δίκη και άγγελος της Δίκης είναι η Νέμεσις, που τίποτα δεν της διαφεύγει. «Πάντ’ εσοράς και πάντ’ επακούεις, πάντα βραβεύεις» ( Ορφικός ύμνος Νεμέσεως).
Αλλά ακόμα και τεθνεώτες δεν έχετε διαφυγή. Ο θάνατος δεν μπορεί να απαλείψη αυτά, που καταγράφονται στα αρχεία του Χώρου και του Χρόνου. Θα δώσετε λόγο στους δικαστές του Άδη, στους «Ελλανοδίκες» του κάτω κόσμου, τον Μίνωα, και τον Αιακό, τον Ραδάμανθυ, γιατί δεν είστε αθάνατοι. Εκεί θα λογοδοτήσετε γυμνίτες, αδικαιολόγητοι και ντροπιασμένοι μπροστά στις ψυχές των προγόνων.
«Εκεί μέσα ακαρτερείτε
Την αφεύγατη φθορά
Νά, σας φθάνει αποκριθήτε,
Στης νυκτός τη σκοτεινιά».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Οι πράξεις σας άνοιξαν πύλη στην ζώνη του λυκόφωτος. Δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι ολόκληρη η Φυλετική Ψυχή, οι ήρωες και οι θεοί της, τα μυθικά της τέρατα, οι τιμωροί της δαίμονες δεν θα συγχωρήσουν την ύβρι ;
Η ΝΕΑ ΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ.
Κλείνει το βιβλίο του «Η καταγωγή των Ελλήνων» ( μία εξαιρετική εθνολογική έρευνα στην χερσόνησο του Αίμου σε βάθος οκτώ χιλιάδων χρόνων) ο Δημ. Δημόπουλος, λέγοντας ότι ο Ελληνισμός πρέπει πρός τρεις στόχους κυρίως να στρέψη την προσοχή του. Στην ανάπτυξη ακμαίου εθνικού φρονήματος, στην χάλκευση εθνικώς ομοιογενούς πληθυσμού και στην εθνική ολοκλήρωση.
Το φρόνημα σήμερα ακμαίο δεν είναι με όλη αυτή την ταπείνωση, τον εξευτελισμό και την εθνική μιζέρια, την πλύση εγκεφάλου που κάνουν μέρα και νύκτα τα ΜΜΕ για την δεινή οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα, τον αποπροσανατολισμό των spreads και του 14ου μισθού. Αλλά το φρόνημα βάλλεται επίσης και ως «εθνικό», διότι το έθνος είναι ο εχθρός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που λειτουργεί πλέον στη χώρα μας δια των αντιπροσώπων της. Για την χάλκευση όμως του ομοιογενούς πληθυσμού ο Δ.Δημόπουλος από το 94 στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του, έγινε μάντις κακών. Έγραφε τότε : «προ πάντων όμως πρέπει να αντιμετωπισθή η αθρόα εισβολή στην πατρίδα μας λαθρομεταναστών κατά τα τελευταία έτη, η οποία απεργάζεται την διάβρωση της ελληνικής ομοιογένειας και μέσω αυτής την εξαφάνιση της εθνικής αυτοσυνειδησίας και βουλήσεως».
Αυτό αντιμετωπίζουμε σήμερα, περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Οι νεοταξίτες μεσούσης της οικονομικής κρίσης προάγουν τα ανθελληνικά εθνομηδενιστικά σχέδιά τους. Αυτό που παίζεται είναι η επόμενη μέρα.Η Ελλάδα της επόμενης μέρας. Το άν θα είναι ακόμη Ελλάς των Ελλήνων ή Ελλάς των Εποίκων.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ.
Σ’ αυτούς τους νεοταξίτες θα απαντήσουμε με τα λόγια του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού, του τελευταίου Έλληνος φιλοσόφου στο Βυζάντιο :
«Είμεθα Έλληνες το γένος, όπως μαρτυρεί και η γλώσσα και η πατροπαράδοτη παιδεία. Την ίδια αυτή χώρα φαίνεται ότι κατοικούν οι ίδιοι οι Έλληνες ανέκαθεν, όσο μνημονεύεται από τους ανθρώπους, χωρίς να έχουν κατοικήσει σ΄αυτήν άλλοι ενωρίτερα και χωρίς να την έχουν καταλάβει άλλοι επήλυδες ( όπως συμβαίνει αυτό συχνά με άλλους, οι οποίοι από αλλού ορμώνται και άλλη χώρα καταλαμβάνουν, εκδιώκοντας άλλους, για να πάθουν κι αυτοί ενίοτε το ίδιο) , αλλά αντιθέτως Έλληνες φαίνεται ότι πάντοτε κατοικούν αυτήν την χώρα και ορμώμενοι με την δύναμι των οικητόρων από αυτήν, κατέλαβον όχι ολίγες άλλες χώρες, χωρίς όμως και να εγκαταλείψουν αυτήν την ίδια».
Δεν είναι βέβαια το έθνος μας σήμερα στο ύψος που ήταν κάποτε. Αντίθετα, όλοι το βλέπουμε ότι πιάσαμε πάτο.
«Ταπεινότατη σου γέρνει
Η τρισάθλια κεφαλή,
Σαν πτωχού που θυροδέρνει
Κι είναι βάρος του η ζωή».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Είναι λοιπόν η κρίσιμη στιγμή, να ανακρούσουμε πρίμα και να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και στα νάματα του Ελληνισμού. Μιά σπίθα έχουμε μόνο, αλλά φθάνει για να φουντώση και να γίνη αρχή μιας νέας προμηθεϊκής λαμπαδηφορίας.
Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, οι τόσο ανάξιοι των προγόνων μας, έχουμε παραταύτα έναν σπουδαίο προορισμό. Είμαστε η κιβωτός του Ελληνισμού για το μέλλον. Στα κύτταρά μας κρύβονται τα γονίδια εκείνα τα παλαιά, τα αρχέγονα, που περιμένουν την Ωρα, την αδελφή της Κοσμικής Ειμαρμένης, για να ενσαρκώσουν και πάλι τις αρετές της φυλής.
«Κι εσύ αθάνατη, εσύ θεία,
Που ό,τι θέλεις ημπορείς,
Εις τον κάμπο, Ελευθερία,
Ματωμένα περπατείς».
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
Εμείς θα φύγουμε, αλλά από τα παιδιά των παιδιών μας θα γεννηθή ξανά κάποτε ένας Ιάσων, θα γεννηθούν ξανά Έλληνες ήρωες να μπούνε μαζί του στην Αργώ και να ταξιδέψουν στις Κολχίδες του κόσμου για να φέρουν πίσω τις Αφροδίτες και τις Νίκες, την αδελφή μας την Καρυάτιδα, τους πέτρινους θεούς μας, που γλύτωσαν το «ες έδαφος φέρειν» του Βυζαντίου και το πέρασμα του μίσους και του χρόνου, δεν γλύτωσαν όμως από τους «πολιτισμένους» γύπες που κατέκλεψαν την σκλαβωμένη από τους Τούρκους Ελλάδα, ούτε από τους ναζί νεο-βάρβαρους, που λεηλάτησαν και πλιατσικολόγησαν τους θησαυρούς των προγόνων μας και σήμερα τα παιδιά τους τολμούν να υβρίζουν προκλητικά την Θεά του Κάλλους και της Μορφής, την Αφροδίτη μας, την θυγατέρα του Ουρανού την θαλασσογεννημένη, την μαρμάρινη Αφροδίτη της Μήλου, το αριστούργημα ενός πραγματικού απαράμιλλου καλλιτέχνη, που θεία έμπνευση του άνοιξε μιά χαραμάδα στον Όλυμπο, την Ωραία Ελένη/ Ελλάδα, που περιμένει υπομονετικά τον Έλληνα Άρη και τους γιούς της τους Παναχαιούς να την ελευθερώσουν.
«Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήλων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, ώ χαίρε ,Ελευθεριά !»
( Δ.Σολωμός, Ύμνος εις την Ελευθερία)
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ;
Τους εγχωρίους βαρβάρους. Αυτούς που παρέδωσαν την χώρα στο διευθυντήριο των Βρυξελλών. Αυτούς που μας αντικαθιστούν με αλλοεθνείς νέους πολίτες. Αυτούς που ξαναυψώνουν μιναρέδες στην καρδιά της αρχαίας Αθήνας. Αυτούς που πουλάνε τον τύμβο των Σαλαμινομάχων στους Κινέζους.
Αυτούς που βάπτισαν συνωστισμό την γενοκτονία των Ελλήνων στη Σμύρνη.
Αυτούς που μας εξευτελίζουν διεθνώς με τη δουλική συμπεριφορά τους. Αυτούς που υποσκάπτουν την εθνική ομοιογένεια και την εθνική συνείδηση. Αυτούς που υβρίζουν την επανάσταση του 21 και το ελληνικό έθνος. Αυτούς που παραδίδουν την χώρα στους Τούρκους. Αυτούς που υβρίζουν την ελληνική μας καταγωγή και τα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας μας. Αυτούς που διατείνονται ότι λύνουν το δημογραφικό με την «ελληνοποίηση» των αλλοεθνών. Αυτούς που θα ήθελαν να δούν επίσημη γλώσσα της Ελλάδος την αγγλική γλώσσα. Αυτούς που καταργούν την εθνική μας μνήμη, τις εορτές και τις παρελάσεις. Αυτούς που ψεύδονται ασυστόλως για να υφαρπάσουν τις ψήφους μας. Αυτούς που διέφθειραν την ελληνική κοινωνία και έφεραν το ελληνικό έθνος στον εξευτελισμό, που ζούμε σήμερα.
Αυτούς τους εθνομηδενιστές, τους συνωμότες και πράκτορες της διεθνούς διακυβέρνησης των τραπεζιτών, τους πρωτεργάτες της εθνοαποδόμησης και του πολυπολιτισμού, τα όργανα του νεο-οθωμανισμού, τους προδότες του έθνους. ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ και προπαντός δεν θα ξεχάσουμε.
Τους «εταίρους» βαρβάρους. Αυτούς που έρχονται τα καλοκαίρια όλο χαμόγελα και «ενοικιάζουν» ήλιο και θάλασσα και φεύγουν παίρνοντας μαζί τους αναμνήσεις και φθόνο. Βρήκαν την αφορμή οι νεοβάρβαροι να βγάλουν όλη τους την κακία. Να εξυβρίσουν τον αρχαίο πολιτισμό μας, τους θεούς μας και τους Μαραθωνομάχους προγόνους μας. Το θράσος και η αναίδειά τους έφθασε στο σημείο να μας εξευτελίζουν προτείνοντάς μας να ( ξε)πουλήσουμε τα νησιά μας και την Ακρόπολη. Από μικρό κι από τρελλό, λέει ο λαός μας, μαθαίνεις την αλήθεια. Και την μάθαμε. Μάθαμε τί σκέφθεσθε μέσα σας πίσω από τα λυκο-χαμόγελά σας. Εσείς αναίσχυντοι που ρημάξατε πρίν λίγα χρόνια τον κόσμο, δεν θάπρεπε να μιλάτε, όσο ο Ήλιος ανατέλλει ακόμη στην Ανατολή και δύει στην Δύση. Αλλά είστε αδιάντροποι για τα αίσχη σας και αλαζόνες για την προσωρινή οικονομική σας ευμάρεια. Θα θέλατε πολύ τα ωραία νησιά μας και την Ακρόπολη νεοβάρβαροι ; Μία μόνο απάντηση σας αξίζει : Μολών Λαβέ.
Τους «συνέλληνες» βαρβάρους. Ασφαλώς όχι τους αληθινούς πρόσφυγες που δικαιούνται ασύλου. Ούτε βεβαίως τους ομογενείς επαναπατρισθέντες. Ούτε και όσους ήρθαν νομίμως στην Ελλάδα, άν υπάρχουν τέτοιοι. Από τους υπολοίπους πρέπει να ξεχωρίση η ήρα από το στάρι. Άς φιλοξενήση και η Ελλάδα ένα 2 ή 3% όπως κάνουν οι άλλες χώρες και αφού προηγουμένως θεσπίσει όρους και κάνει αυστηρούς ελέγχους. Οι υπόλοιποι πρέπει να φύγουν από τη χώρα. Να τους βοηθήσουμε οικονομικά χάριν φιλανθρωπίας και να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους ή όπου αλλού θέλουν και επιτρέπεται να πάνε. Και οπωσδήποτε δεν χωράνε παιγνίδια με την ιθαγένεια, ούτε με την παραχώρηση δικαιωμάτων κυριαρχικών του γηγενούς ελληνικού λαού, για τα οποία οι παππούδες μας έδωσαν το αίμα τους. Όπως δεν ξεπουλάμε την Ελλάδα στους πλούσιους Γερμανούς, έτσι δεν την παραχωρούμε ούτε στις ορδές των εποίκων.
Αυτοί που θα ψηφίσουν το ανοσιούργημα, ένας πρός έναν, όχι μόνο δεν θα πρέπη να δούνε ξανά την ψήφο κανενός πραγματικού Έλληνος πατριώτη - πράγμα που έτσι κι αλλιώς το γνωρίζουν, αλλά φαίνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει διότι εκτελούν διατεταγμένη αποστολή «καμικάζι» - αλλά θα πρέπη να στιγματισθούν και να καταδικασθούν για εσχάτη προδοσία στην συνείδηση των Ελλήνων. Ισόβια ατιμία είναι η ποινή, και όπως ίσχυε στην αρχαία Αθήνα, η ατιμία κληρονομείται στα τέκνα.
ΟΤΑΝ ΘΑ ΑΚΟΥΣΘΗ ΞΑΝΑ Ο ΠΑΙΑΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Ω παίδες Ελλήνων, ίτε,
Ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε
παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη,
θήκας τε προγόνων ‘ νύν υπέρ πάντων αγών.
Εμπρός παίδες Ελλήνων,
Ελευθερώστε πατρίδα, ελευθερώστε
Παίδας, γυναίκας, των πατρώων θεών τα ιερά,
Τους τάφους των προγόνων ‘ Τώρα υπέρ πάντων αγών.
( Αισχύλος, Πέρσες. Ο παιάν των Ελλήνων στην Μάχη της Σαλαμίνος) .
Αέεεεερααααα..........
